Zapomniałem dodać recenzja

Nieczęsto sięgam po powieści debiutantów. Tym razem zaciekawiły mnie dwie rzeczy: intrygujący tytuł i osobowość autorki, którą mogłem, co prawda jedynie zdalnie, poznać.
Do lektury powieści Zapomniałem dodać podszedłem bez jakiegoś szczególnego nastawienia. Bazując na opisie okładkowym, spodziewałem się kolejnej powieści obyczajowej, a pierwsze jej strony tylko mnie w tym utwierdziły. A potem… jeden, drugi i kolejny twist i wszystko zaczęło się dziać bardzo, bardzo szybko. Może odrobinę za szybko? No i nagle zupełnie nieoczekiwany zwrot akcji, w tle Palec Boży i niespodziewane zakończenie.
Bardzo inteligentnie poprowadzony jest wątek tytułu powieści, w którym kryje się cała jej tajemnica.

To powieść z bardzo pozytywnym przesłaniem. Autorka mówi nam, że nie jest ważne jacy jesteśmy: dobrzy, czy źli, chorzy czy zdrowi, ważne, byśmy byli w stanie uwierzyć, że zmiana każdego człowieka na lepsze jest możliwa, że to tylko kwestia czasu i wiary w końcowy efekt. Nie musimy wierzyć, czy w naszej przemianie pomaga modlitwa, czy tylko (albo aż) silna wola i chęć przeżycia, ważne, by każdy z nas widział swój cel w życiu. M.M. Macko pokazuje, że nie jest to łatwe ale bywa możliwe.

Bardzo podobał mi się język, jakim operuje autorka. Dialogi w powieści są żywe, dowcipne, a opisy bardzo plastyczne, czytając je, czytelnik ma złudzenie, jakby dotykał tych przedmiotów i szedł obok bohaterów, widząc to, co oni.

Powieść zapewne nie wszystkim przypadnie do gustu, ja jednak polecam ją, jako odtrutkę na naszą szaro-burą rzeczywistość. Z przyjemnością dodam też, że Zapomniałem dodać tchnie dobrym optymizmem i to jest największa zaleta tej powieści. Kolejne jej atuty to solidnie zbudowana fabuła, wiarygodne postaci i ich umocowanie w opisywanym świecie.
Powieść Zapomniałem dodać została wydana niezwykle starannie, ma wyraźny, czytelny druk oraz skrupulatną redakcję i korektę. No i baaardzo szybko się ją czyta.
Gratuluję autorce udanego debiutu, no i niecierpliwie czekam na jej kolejną powieść.