Wróć do mnie recenzja

„Wróć do mnie” to opowieść o dwójce młodych ludzi, których spotkanie przed ośmioma laty miało być jednorazową przygodą, a okazało się początkiem ich historii, z tym, że o tym, że ta historia ma swoją kontynuację dowiedzieli się przez zupełny przypadek i to w bardzo niesprzyjających okolicznościach. Pytanie czy coś co miało być przelotnym romansem bez zobowiązań może stać się czymś więcej, kiedy na drodze do wspólnego szczęścia stoi mąż i dziecko?

Autorka pokazała, że czasami to co jest naszym przekleństwem, może się okazać zaczątkiem czegoś lepszego, początkiem nowej drogi. Takim miejscem zwrotnym okazuje się być farma Arrowoodów, miejsce znienawidzone przez czterech braci a stające się azylem dla Hadley i Ellie. Mam jednak wrażenie, że kolejne części sagi będą nadal odczarowywać to miejsce ze złych wspomnień.

Ta książka to również historia przemocy domowej i to w różnych odsłonach. To przemoc ojca względem synów, gdzie alkohol stał się przyczyną nieszczęścia, to również historia przemocy męża wobec żony i dziecka, tu alkohol również odgrywa znaczącą rolę, ale pomoc zakorzeniona jest w kompleksach, niskiej samoocenie, poniżeniu. Autorka pokazuje konsekwencje dorastania w domu pełnym bólu i cierpienia, ale pokazuje też, że warto walczyć o wyrwanie się z patologicznych relacji.

To całkiem spójna historia o budzącym się uczuciu między dwójka ludzi doświadczoną przemocą, oboje z bagażem niemiłych doświadczeń, z poważnymi obawami o sens budowania nowej relacji, z obawami przed uczuciem i z obawami przed zagrożeniami jakie niesie taki związek, ale mimo wszystko jednak zdeterminowani do zawalczenia o siebie nawzajem.

Ta pierwsza część daje nadzieję na kolejne, równie dobre, a może nawet lepsze, które będą opowiadały o pozostałej trójce braci i ich trudnych relacjach damsko męskich, chłopaków wychowanych w domu z problemami. Autorka ma lekkie pióro, momentami, aż nazbyt lekkie i historia trochę jest zbyt rozwlekła i pewne opisy są nazbyt rozwlekłe i niepotrzebne, ale nie burzy to całości.

Dziękuję Wydawnictwu Muza za egzemplarz recenzencki