Wakacyjne nocy Kitty recenzja

"Mieszanie się w los ma swoje granice. Czasami trzeba po prostu pozwolić, żeby sprawy pobiegły własnym trybem."

"Wakacyjne noce Kitty" to już trzeci tom serii o Kitty Norville- wilkołaczki, która prowadzi audycję radiową dla stworzeń paranormalnych. Pisarką, która stworzyła ową serię jest Carrie Vaughn- amerykańska autorka, która tą serią zdobyła wielką popularność i wiele nagród.

Kitty po męczącym pobycie w Waszyngtonie postanawia udać się na urlop. Chce odpocząć od sławy, jak i swojej audycji. Swe "wakacje" spędza w odludnych górach w malutkim domku- z dala od ludzi, z dala od problemów... Poza jednym- musi napisać książkę o sobie, a jak na razie ma jedną pustą kartkę w edytorze.
Niestety jej "wakacje" zostają zburzone. Choć uciekła swym problemom- te przyszły do niej. Ktoś zostawia jej prezenty pod drzwiami w postaci martwych zwierząt, metalowych krzyży oraz różnych znakach z krwi. Na dodatek Cormac z Benem postanawiają ją odwiedzić nie bez powodu. Wilkołaczce na głowę zwala się coraz więcej komplikacji.
Okazuje się, że Ben ma ogromny problem, w którym rozwikłaniu jest pomocna Norville. Ale czy uda jej się mu pomóc? Cormac pomaga Kitty w rozwiązaniu sprawy martwych zwierząt...
Czy w końcu uda im się nawiązać coś więcej, niż tylko koleżeństwo ?

"- Przynajmniej rano nie będę miała króliczych flaków na całej werandzie.
- Jesteś wilkołakiem, myślałem, że lubisz takie rzeczy. Świeże mięso z dostawą prosto pod drzwi. Może to tajemniczy wielbiciel."

Moje oczy znów poniosły mnie po następnym tomie Kitty i jej niebywałych przygód. I z przykrością oznajmiam, że się uzależniłam. Tyle emocji, napięcia i brak przewidywalności wydarzeń! Ale zacznijmy od początku...
Pierwszym szczegółem, który widać z daleka to ogromna różnica pomiędzy pierwszą częścią. Można zauważyć, że autorka z tomu na tom coraz bardziej rozpościera swe skrzydła okrywając powieść coraz większą tajemnicą. Co, oczywiście jest na plus, bo po przeczytaniu tomu pierwszego myślałam, że to będzie coś według schematu "Zmierzchu"- jest dziewczyna i facet i jest ich love story przez całą sagę o ich przeszkodach do wielkiej miłości. O nie! Ta książka daleko wybiega od tego schematu. Choć był romans w drugiej części, jest i w trzeciej, ale nie tego romansu wszyscy czytelnicy oczekują. Ja sama się zastanawiam, czy takowy w ogóle będzie. Ale o tym nieco później ;)


Bardzo ciekawe jest też urozmaicenie akcji o kolejne ciekawe postacie i stworzenia, przez co książka nabiera charakteru. Bowiem w części tej poznajemy kolejną odmianę "łaka" jak i jest też wątek spirytystyczny i magiczny.
Co do postaci, to poznajemy kilku mieszkańców miasteczka w którym mieszka Kitty, takich jak: sprzedawczyni i jej mąż, policjant i jego kolega. Którzy też mają swój wątek w książce.

"Być może ma w swojej naturze niebezpieczeństwo i mrok, ale wszyscy je mamy. To nie jest zło. Zło ciągnie do ciemności, dąży do zadawania bólu innym."

Jak już wspominałam jest i wątek miłosny, ale znów nie ten o którym wszystkim chodzi. Bardzo mnie zaciekawił więc dalszy rozwój wydarzeń i powiem, że bardzo mnie zdziwiło takie sparowanie. Nie wiem, co autorka ma zamiar z tym zrobić, ale mam nadzieję że coś jednak zrobi, bo na taki związek się nie zgadzam! Biedny Cormac....
Nigdy bym się nie spodziewała takiego zwrotu wydarzeń właśnie w tym wątku. Nie wyobrażam sobie dalszych wydarzeń tegoż romansu, ale jest to intrygująca odskocznia i wielki szok dla czytelników. Może gdyby nie było Cormacka, to jeszcze bym przeżyła... Niestety jest i jestem przeciwko!

„To tak, jakby grali w szachy, ale każdy z nich widział tylko swoją część szachownicy.”

W końcu też w tej książce dowiadujemy się czegoś więcej o życiu Cormacka, bo autorka wplata tu opowieści i retrospekcje na temat jego osoby. Co bardzo mi się spodobało, bo do tej pory wiedzieliśmy tylko, że jest łowcą z tajemnicą i mroczną przeszłością. Myślę, że zasłona została odkryta, ale chyba jeszcze nie do końca, bo z pewnością dalszych pikantnych szczegółów dowiemy się w kolejnych tomach.

Podsumowując akcja książki, jak zwykle jest zwarta i szybka, co u mnie znaczy, że "pochłaniam" ją w jeden wieczór. Nie można też powiedzieć, że jest przewidywalna, bo wyskakuje nam tu wiele niespodzianek i szokujących informacji. Liczę, że kolejny tom okaże się jeszcze większym dziełem pisarki, bo z pewnością zamierzam sięgnąć po następną część, chociażby po to by dalej dopingować łowcę :D

Książkę polecam wszystkim, którzy chcieliby oderwać się na chwilkę od rzeczywistości i poprawić sobie humor, czyli jednym słowem idealna na deszczowe wieczory jakie są teraz. Gwarantuję dużą porcję wyśmienitej lektury, a jeśli część pierwsza nie wpadnie Wam do gustu radzę jeszcze przynajmniej sięgnąć po drugą część i przekonać się, że jest o stokroć lepsza, a trzecia już o dwakroć od poprzednich!