Single recenzja

Pierwsza scena: Bee, panna młoda, próbuje jakoś zgrabnie usadzić piątkę singli na swoim przyjęciu weselnym. Wiadomo, ten nie może siedzieć koło tamtego, a tamten w pobliżu tego. W takich sytuacjach najwięcej problemów jest zawsze z ludźmi bez pary. Wrrr, prawdziwy koszmar wszystkich ślubów.

Tak właściwie to jestem zdania, że imprezy zawsze lepiej kręcą się z singlami na pokładzie. Zazwyczaj to właśnie oni rozkręcają całą zabawę - nie są niczym ograniczeni. Nie mają godziny policyjnej ani z góry zaplanowanej dawki alkoholu, jaką mogą wypić. Niemniej jednak single z Singli są dość specyficzni i nijak nie można ich nazwać duszami towarzystwa czy mocno pozytywnymi personami z setką szalonych pomysłów na minutę.

Mamy Hannah, którą jakieś trzy lata wcześniej porzucił facet i która do tej pory nie może się z tym pogodzić (straszne!) oraz jej koleżankę Vicky, cierpiącą na depresję fankę Kwiatów na poddaszu. Poza tym jest jeszcze Rob - zakochany w swoim psie, Phil - zakochany w swojej matce (jakkolwiek dziwnie to brzmi) i Joe - niezakochany w nikim konkretnie.

Przyznacie chyba, że to towarzystwo wydaje się niebywale wręcz urocze. Prawdopodobieństwo, że w tym gronie dojdzie do upijania się do nieprzytomności, seksu gdzie popadnie, łykania bliżej nieznanych leków i innych ciekawych zdarzeń, łącznie z kopaniem grobów we własnym ogródku, bliskie jest stu procentom.

Książkę połyka się w tempie iście ekspresowym - skończyłam ją, zanim na dobre zaczęłam czytać. Nie wywarła na mnie żadnego wrażenia, ani pozytywnego ani negatywnego. Ot, kilka chwil całkiem dobrej zabawy. Polecam na miły, ciepły, wiosenny wieczór. Będzie idealna.