W pogoni za... recenzja

"W pogoni za..."
Wydawnictwo literatka

„... Czułem się jak w transie, byłem jak naćpany, ale pierwszy raz w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Uczucie, jakie wywoływała we mnie Melisa, były tak silne, że czułem się jak na haju. Była moją kokainą”.

Dziś przedstawiam wam niezwykła książkę, w której ukryte są 4 opowieści , różnych autorek.
Muszę przyznać, że z antalogia mam styczność po raz pierwszy I dzięki tym fantastycznym kobieta wiem, że nie ostatni. Jest to idealna propozycja dla osób nie lubiących długich powieści, grubych książek czy nudnych i przewidywalnych zakończeń.

Postanowiłam, że nie będę zdradzała wam o czym są opowiadania bo nie starczyło by mi tu miejsca ,ale..... mogę zdradzić, że to pogoń za emocjami, szczęściem, nadzieja i wolnością. Każdy z naszych bohaterów zaznaje szczęścia, miłości, radości, spełnienia, ale także bólu, tęsknoty, nie zrozumienia, strachu, rozpaczy .
Bardzo ujęło mnie to ,że nie wszystkie kończą się happy endem, ale z nieszczęśliwego zakończenia możemy wysnuć wnioski ,które naprowadza nas na dobre tory ,dzięki którym nasze życie może być w przyszłości lepsze.
Książka udawadnia nam ,że gdy brakuje nam jednej , czterech wartości to bogactwa, idealne życie, Sława są nic nie warte.

„Już będąc dzieckiem, postanowiłam, że jak tylko nadarzy się okazja, to z niej skorzystam i ucieknę w cholerę. Ucieknę z miasta, od matki, która widzi tylko pieniądze, a przede wszystkim od mojego ojczyma”.

Każda z czterech historii ma swój morał, dzięki któremu wyciągamy wnioski do naszego życia. Mamy tu tak ogromną paletę emocji , że radzę się dobrze przygotować. 😅
Osobiście radzę mieć koło siebie pudełko chusteczek , meliske w wiaderku i misia do przytulania 🐻

Jeśli mnie zapytacie czy mam swoją ulubiona? Odpowiem szczerze, nie. Każda jest tak inna i niesamowita ,że na chwilę obecną wszystkie mają swoje miejsce w moim ❤️

Kończąc recenzje mam prośbę do autorek 😅 chętnie bym przeczytała dalsze losy bohaterów ,bo czuje ogromny niedosyt 😁❤️

Miesiącami targowałam się z losem, próbując znaleźć wyjście z tragicznej sytuacji. Przeszłam etap depresji, który pomógł mi podjąć decyzję. Pogodziłam się z losem, wracając do tego, co od zawsze było dla mnie ważne: kontroli. Tylko to powodowało, że nie poddawałam się rozpaczy”.