W obronie kłamstwa recenzja

„W obronie kłamstwa” to wciągający debiut kryminalny, który udowadnia, że największe dramaty nie rozgrywają się w cieniu wielkich miast, ale w małych miasteczkach, gdzie wszyscy znają swoje imiona, lecz nikt tak naprawdę nie zna prawdy o drugim człowieku. Autorka stworzyła fascynującą historię o rodzinnych więzach, zdradzie i desperacji, która ujawnia, jak cienka granica dzieli nas od moralnej katastrofy.

Już pierwsze sceny – leniwy wieczór w ogrodzie, rozgwieżdżone niebo, gasnący grill i beztroska rozmowa – budują pozorną idyllę. W jednej chwili wszystko się zmienia. Morderstwo partnera Tracy, Morgana, wywraca życie rodziny do góry nogami, a ta noc staje się punktem zwrotnym, od którego nic już nie będzie takie samo. To właśnie w tej subtelnej grze kontrastów – między spokojem a dramatem – tkwi ogromna siła narracji.

Alison, główna bohaterka, nie wierzy w winę swojej siostry Tracy, oskarżonej o zabójstwo Morgana. Jej lojalność i wiara w siostrę stanowią emocjonalny fundament tej opowieści. To bohaterka, z którą łatwo się utożsamić – pełna determinacji, ale też popełniająca błędy i wikłająca się w coraz bardziej skomplikowaną sieć kłamstw. Jej decyzja, by prowadzić własne śledztwo, stawia ją nie tylko w konflikcie z policją, ale również z rodziną i przyjaciółmi. W tej walce o dobre imię siostry, Alison zmuszona jest zmierzyć się z prawdą o swoich najbliższych – a prawda okazuje się bardziej bolesna, niż mogłaby przypuszczać.

Autorka doskonale oddaje duszną atmosferę małego miasteczka, gdzie sekrety kryją się za każdym rogiem, a ludzie uśmiechają się wprost, by za plecami wbijać nóż. W trakcie śledztwa Alison odkrywa, że niemal każdy z jej bliskich ma coś do ukrycia: sekrety z młodości, zakazane romanse czy ukrywane ambicje. Im głębiej wnika w ich życie, tym więcej pytań się pojawia – i tym bardziej zaczyna wątpić, czy rzeczywiście chce znać prawdę.

Opis miasteczka jest plastyczny i sugestywny – czytelnik niemal czuje zapach wilgotnej trawy w ogrodach i widzi ciemne, zamknięte okna, za którymi kryją się sekrety mieszkańców. To świat, który przypomina klaustrofobiczną pułapkę, z której trudno uciec, bo każdy ruch Alison prowadzi do kolejnych rewelacji.

Intryga kryminalna w historii Pauliny Kosznik jest wyjątkowo dobrze skonstruowana. Z każdym kolejnym rozdziałem liczba podejrzanych rośnie, a wraz z nią mnożą się pytania. Autorka zręcznie podsuwa tropy, które wydają się prowadzić do rozwiązania, tylko po to, by chwilę później zburzyć nasze przekonania. Zakończenie jest mistrzowskie – zaskakuje, ale jednocześnie daje poczucie, że wszystkie elementy układanki idealnie do siebie pasują.

Jednak to, co czyni tę książkę wyjątkową, to nie tylko sama zagadka kryminalna, ale również jej psychologiczna głębia. Alison zmuszona jest skonfrontować się nie tylko z tajemnicą śmierci Morgana, ale również z pytaniami o własne wartości, lojalność wobec rodziny i granice, które jest gotowa przekroczyć, by chronić najbliższych.

„W obronie kłamstwa” to nie tylko kryminał, ale także poruszająca opowieść o relacjach rodzinnych, zaufaniu i zdradzie. To książka, która angażuje czytelnika emocjonalnie, zmuszając do refleksji nad tym, ile jesteśmy w stanie poświęcić dla tych, których kochamy. Jednocześnie autorka mistrzowsko prowadzi narrację, utrzymując napięcie od pierwszej do ostatniej strony.

To idealna lektura dla fanów kryminałów psychologicznych, którzy cenią sobie zarówno skomplikowaną intrygę, jak i głębokie portrety postaci. Autorka udowadnia, że debiut może być dziełem kompletnym – intrygującym, poruszającym i zostawiającym trwały ślad w pamięci. Jedno jest pewne: po tej książce czytelnik dwa razy zastanowi się, czy dobrze zna swoich bliskich – i czy chce znać ich wszystkie sekrety.

To dla mnie jeden z najbardziej zaskakujących debiutów tego roku. Jestem pewna, że gdy tylko zasiądziesz do lektury, nie oderwiesz się do ostatniej strony! Ja czekam na więcej i więcej.