W diabelskiej pętli recenzja

Kobieta upadła, a może niezależna i wyzwolona diwa operowa? Na pierwszy rzut oka, Ina najlepsze lata ma już za sobą. Blask jej kariery powoli dogasa, młodość i uroda przemijają z każdym kolejnym dniem i tylko pasja do mężczyzn, zdaje się wciąż być taka sama. Przez pogoń za przyjemnością oraz romansem, artystka zrezygnowała z męża i posiadania dzieci. Niegdyś pewna swej decyzji teraz zaczyna się jej obawiać, a widmo samotności coraz częściej spogląda w jej oczy.

Z natłoku nerwowych sytuacji śpiewaczka traci głos. Balansując na granicy depresji i szaleństwa, zaczyna słyszeć diabelskie donosy. Czyżby podszepty dawno zapomnianego sumienia, a może zło postanowiło jej złożyć naprawdę intratną propozycję?

W diabelskiej pętli to historia równie osobliwa, co jej bohaterka. Artystka o bogatej lecz skomplikowanej osobowości, lubiąca cielesne uciechy i nie stroniąca od używek. Taka jest Ina, natomiast świat w którym żyje nie potrafi wybaczać. W świetle fleszy wszystko jest krzywe i wynaturzone, a zaciąganie do łóżka większości napotkanych mężczyzn, musi finalnie skończyć się źle.

Stefania Jagielnicka-Kamieniecka nie boi się dotykać spraw grząskich i niewygodnych. Jej próba zobrazowania choroby psychicznej to skok na głęboką wodę, lecz całkiem udany. Szkoda tylko, że temat został potraktowany bardzo skrótowo. Nieco ponad sto stron, to o wiele za mało, by w pełni zrozumieć rozpacz bohaterki, a przede wszystkim poczuć jej zagubienie na własnej skórze.

Smutna książka o pogoni za doskonałością, o szaleństwie, o tym, co może się przytrafić każdemu z nas.


Stefania Jagielnicka-Kamieniecka „W diabelskiej pętli”
Ilość stron: 122
Wyd. Papierowy motyl
Ocena: 4/6