Zauroczenie recenzja

Pierwszy raz czytałam serię, będąc jeszcze nastolatką — wówczas porwała mnie bez reszty. Wracałam do niej już kilka razy: i na pewno jeszcze to zrobię. 
Czytając SoLL szybko można wyłapać powtarzający się w kolejnych tomach schemat miłości, która pokonuje wszystkie przeszkody. Mimo ciągłego „kalkowania” tego wątku — zresztą wszechobecnego w literaturze obyczajowej i wszelakich romansach — Saga ma w sobie coś, co porwało (i do dziś porywa) rzesze fanek na całym świecie. 

W pierwszym tomie poznajemy młodą dziewczynę, Silje, która jako jedyna z rodziny ocalała pośród szalejącej w okolicy zarazy. Błąkając się w poszukiwaniu jedzenia i ciepłego kąta — znajduje dwójkę dzieci: osieroconą dziewczynkę i porzuconego noworodka. Chwilę później spotyka tajemniczego mężczyznę — jak się później okazuje, jest to Tengel z Ludzi Lodu: tajemniczego, owianego złą sławą rodu, kryjącego się w górskiej dolinie. 
Ludzie Lodu musieli uciec w niedostępne góry, ponieważ wiele, wiele lat wcześniej ich przodek — również noszący imię Tengel — zawarł pakt z diabłem, i od tamtej pory w każdym pokoleniu rodzi się przynajmniej jedna „dotknięta” osoba. Nie dość, że zazwyczaj dotknięta ułomnością fizyczną, ale przede wszystkim władająca magią: którą za sprawą dziedzictwa zdecydowana większość z nich wykorzystywała jedynie w służbie złu. Dlatego, chociaż dotknięci stanowili jedynie nieliczną część Ludzi Lodu, to ich zła sława sprawiła, że większość osób noszących w sobie ich krew musiała uciec — lub ukrywać swoją tożsamość.
Dopiero „nasz” Tengel znalazł w sobie dość siły, by zacząć przeciwstawiać się złu, i wykorzystywać swoje moce w służbie ludziom: dlatego też dla odróżnienia od przodka, Tengela Złego — zyskał przydomek "Dobry". 

Żeby schematom stało się zadość: Tengel zakochuje się w Silje, a dziewczyna odwzajemnia uczucie. Mimo to Tengel broni się przed kontaktami z nią i większą zażyłością, ponieważ postanowił, że jako najmłodszy obciążony — nie przekaże dziedzictwa dalej i pozwoli na wymarcie skalanej złem linii rodu. 

Jak już wspomniałam — schemat goni tu schemat i pojedyncze tomy nie przynoszą czytelnikowi zaskoczenia. Jednakże w sposobie pisania Sandemo jest coś, co sprawia, że chce się więcej. Dodatkowo główny wątek całej Sagi — czyli próba zniszczenia klątwy wiszącej nad rodem — sprawia, że z niecierpliwością sięgamy po kolejne części. Także postacie występujące w tomach przyciągają uwagę: ciekawe, różnorodne osobowości, które kochamy lub nienawidzimy od pierwszej chwili.