Usta rzeźbiarki recenzja

W skali 1-10 jak określilibyście swoje zainteresowanie sztuką, zwłaszcza rzeźbiarstwem?❤️

"Usta rzeźbiarki" to fabularyzowana biografia Aliny Szapocznikow - polskiej rzeźbiarki o żydowskim pochodzeniu. Od dzieciństwa, gdy "musiała być najlepsza, by uznano ją za wystarczająco dobrą", przez czas spędzony w obozach, gdzie najważniejsze było nie zostać uznanym za "element zbędny", aż po czasy powojenne, kiedy to Alina zaczęła tworzyć swoją sztukę. Dopiero wtedy, w obcym mieście, z czystą kartą mogła realizować się w tym, co kocha.

Sztuka Aliny Szapocznikow zawsze była inna. Wyjątkowa. Niespotykana. Oparta po części na medycynie, na mitach i przede wszystkim na niej samej. Oddając w swoich rzeźbach cząstkę siebie upewniała się, że nawet gdy jej ciało umrze, a dusza uleci w bliżej nieznane miejsce - pamięć po niej pozostanie w jej sztuce i w historii jej życia. A przeżyła naprawdę wiele, od drobnych upokorzeń w dzieciństwie, przez getta i obozy koncentracyjne, by wylądować w momencie życia, gdy wolność wydawała jej się czymś dziwnym, przerażającym wręcz. Przecież przez ostatnie lata wszyscy ograniczali ją na każdy możliwy sposób. I teraz nagle może robić co chce? Zniknęły ograniczenia co do jedzenia, korzystania z toalety, a zostało życie na wolności, od którego tak bardzo się odzwyczaiła. I pytanie, czy może się do tego przyzwyczaić na nowo?

To książka, która z pewnością da wielu czytelnikom do myślenia. Ukazuje historię kobiety, która od najmłodszych lat niemal zawsze była postrzegana w jakiś stereotypowy sposób. Ładna buźka, ale Żydówka. Ładne piersi, ale Żydówka. Intrygujący sposób widzenia świata, ale kobieta - co ona może wiedzieć? I czemu rzeźbi?

Jedyny element książki, co do którego nie byłam w 100% przekonana to sposób ułożenia jej poszczególnych części. Mamy tutaj swego rodzaju przeplatankę - raz czytamy o dorosłym życiu artystki, później o dzieciństwie i latach nastoletnich, następne znów o dorosłym życiu i zataczamy koło. Czasami łatwo było się pogubić, jednak z drugiej strony rozumiem sens tego zabiegu, więc ostatecznie nie powiedziałabym, że pogorszył mi wrażenia z czytania - po prostu wygodniej czytałoby mi się ją w wersji chronologicznej, ale ten sposób ma w sobie "to coś". Pytanie tylko czy Was przekona?❤️

#współpraca z @wydawnictwootwarte