Upadli recenzja

Książkę "Upadli" Lauren Kate (w sumie nie wiem czy Lauren - Laureen, bo na okładce inaczej jest napisane, a na ulotce inaczej:) Nie da się ukryć, że w obecnym czasie pisarze, a zazwyczaj pisarki pragną zdetronizować autorów książek o wampirach upadłymi aniołami. Dla mnie jes to już rutyna w dziale powieści dla młodzieży, gdzie pojawiają się ciągle związki niemożliwe - połączenia osób ludzkich z nieśmiertelnymi, albo z półśmiertelnymi. Tak jest i albo się trafi na godną polecenia pozycję, albo na straszliwy gniot, który został napisany w charakterystyczny sposób.
W Danielu Grigori jest coś boleśnie znajomego. Luce Price zwraca uwagę na tajemniczego i zdystansowanego Daniela już pierwszego dnia w szkole Sword & Cross w dusznej Georgii. On jest jedynym jasnym punktem w miejscu, gdzie nie wolno korzystać z komórek, inni uczniowie to świry, a każdy ich ruch śledzą kamery.
Choć Daniel nie chce mieć nic wspólnego z Luce - i robi wszystko, żeby dać jej to wyraźnie do zrozumienia - dziewczyna nie potrafi się powstrzymać. Przyciągana niczym ćma do płomienia, musi dowiedzieć się, jaką tajemnicę ukrywa Daniel... nawet gdyby to miało ją zabić.
Główną bohaterką jest Luce (dobrze, że narracja nie była pierwszoosobowa, bo bym chyba zwariowała): piękna, zgrabna, chociaż nie z burzą pięknych i lśniących włosów (obecnie obciętych), blada cera, ale idealna, która czuje się zagubiona i samotna. Autorka o tyle się postarała, że umieściła całą historię w niecodziennym miejscu - poprawczaku, do którego trafia dziewczyna, po tym, jak nie do końca świadomie "doprowadza" do śmierci chłopca.
Oczywiście, ta książka nie byłaby TAKĄ książką, gdyby nie było wątku miłosnego. Otóż - mamy tutaj dwóch przystojniaków: Daniela i Cama, którzy rywalizują o naszą "pannę idealną". Właśnie to najbardziej mnie denerwuje w tego typu powieściach: ich "miłość" jest pokazana w banalny, przesadzony i żenujący sposób, że czytelnik, który coraz bardziej zagłębia się w lekturze, ma tego po dziurki w nosie i zaczyna się zastanawiać: "co do cholery?" Sama Luce doprowadzała mnie do szału (no, może zbyt wygurowane słowo) tym, że była taka naiwna i niby bezbronna. Nie potrafiła powiedzieć nie, ponieważ była rozdarta między dwóch fantastycznych kolesi, którzy się o nią ubiegali. Nie wiem, może tak właśnie miała być, ale strasznie "podpłynęło" mi to kiczowatością i próbą wymuszenia problemu miłosnego w powieści:)
Również denerwowało mnie to, że przez 3/4 książki nic praktycznie się nie działo: tu gdzieś latali, tutaj coś czytali, byli na jakiejś imprezie, ta dostała łańcuszek, ktoś umarł. Zupełnie bez sensu i po ponad połowie powieści zaczęłam się zastanawiać, czy aby dobrze zrobiłam zamawiając ją. Odpowiedź brzmiała oczywiście nie, nie było warto. Jednak coś mi się naprawdę podobało, a mianowicie epilog - podtrzymał nutkę tajemnicy; przypomniał mi on jeden fakt, który umknął mi przez niecałe 500 stron, że nie do końca czytelnik zdaje sobie sprawę z tego, który z dwóch głównych męskich postaci jest dobry, a który zły.
Może macie w planach tą powieść, patrząc na niektórych na www.lubimyczytac.pl, ale ja bym nie polecała. Jest wiele wspaniałych książek, które warto przeczytać i na nie poświęcić czas, chociaż "Upadłych" czytało się dobrze i bez większych problemów. Przynajmniej autorka nie razi językiem, jak to w niektórych przypadkach bywa...