Tylko żywi mogą umrzeć recenzja

Gdy zobaczyłam zapowiedź tych książek, wiedziałam jedno - muszę to przeczytać! Jako fanka seriali typu "Supernatural" oraz "Buffy postrach wampirów" z przyjemnością sięgam po tego typu pozycje. 

Historia opowiedziana przez D.B. Foryś swój początek miała na Wattpadzie, chociaż nie natknęłam się wtedy na nią, tak teraz nadrabiam. Jest ona napisana w narracji pierwszoosobowej, z punktu widzenia głównej bohaterki. 

Mocny charakter, cięty język, który z początku może irytować, i umiejętność posługiwania się sztyletem jak mało kto, tak można opisać postać, z którą przyjdzie nam spędzić czas podczas lektury. Tessa Brown za dnia pracuje w barze, a pod osłoną ciemności odsyła demony tam, gdzie ich miejsce - do Podziemi. Pomaga jej w tym wszystkim fakt, że sama jest w połowie jedną z nich. Gdy pewnego dnia z kościoła ginie krzyż, a ona angażuje się w tę sprawę, jeszcze nie wie, jak bardzo wywróci ona jej życie. W książce nie zabraknie humoru, wątku miłosnego i przystojnych facetów, a także dynamicznej akcji, dzieki której nie mogłam oderwać się od książki. 

Zakończenie natomiast wywołało we mnie wiele emocji i choć w jakimś stopniu spodziewałam się takiego obrotu spraw, tak nie byłam przygotowana na to wszystko.

Przeczytałam ją w trzy dni, ale tylko dlatego, że nie mogłam sobie pozwolić na całe dnie z tą pozycją. W tak ekspresowym czytaniu pomógł przyjemny styl pisania, prosty, lekki w odbiorze oraz moja ciekawość, jak potoczą się losy grupy bohaterów. Bo uwierzcie mi, będzie się działo. Książka spodobała się również mojej młodszej siostrzenicy, więc zapewniam, jest ona dla każdego fana takich klimatów. Z pewnością polecę ją mojej siostrze, która także jest fanką klimatów "Supernatural".

Bardzo się cieszę, że miałam możliwość przeczytania tej książki, zabieram się w trybie natychmiastowym za kolejną część, mam nadzieję, że równie dobrą, co pierwsza. Zakochałam się również w okładkach, które pięknie prezentują się na półce.