To, co utracone recenzja

„To, co utracone” autorstwa Katarzyny Muszyńskiej, to nie tylko kolejna (już trzecia) premiera od Wydawnictwa Endorfina, ale również historia, która zmusiła mnie do wielu przemyśleń. Przyznam, że na samym początku czułam pewien dyskomfort, że pomiędzy adoptowanym/przybranym rodzeństwem pojawiło się jakieś uczucie. Tak, wiem, że nie łączą ich żadne więzy krwi, lecz na samym początku nie mogłam przeboleć tej sytuacji. Później, kiedy fabuła zaczęła się rozkręcać, zaczęłam rozumieć jakie przesłanie niesie ta historia, a „To, co utracone” zawiera w sobie drugie dno.

Charlotte nie miała łatwego dzieciństwa. Porzucona przez rodziców, tułała się po rodzinach zastępczych. Wreszcie los się do niej uśmiechnął i znalazła dom u zamożnego małżeństwa, które postanowiło ją adoptować.
Po kilku latach do rodziny dołącza Julian, zbuntowany dzieciak, również przygarnięty przez Harissów. Niepozorna i nieśmiała Lottie zaprzyjaźnia się z chłopakiem, który staje się dla niej bezpieczną przystanią. Ale z czasem jej niewinne uczucie do przybranego brata ulega zupełnemu przeobrażeniu. Dziewczyna bez pamięci zakochuje się w Julianie i z zaskoczeniem odkrywa, że też nie jest mu obojętna.
Mimo że nie są prawdziwym rodzeństwem, tak są przez wszystkich postrzegani, dlatego muszą ukrywać swoje zakazane uczucie.
Gdy prawda wychodzi na jaw, chłopak ucieka z domu i ginie po nim wszelki ślad. Zdruzgotana Charlotte nie może o nim zapomnieć, ale powoli układa sobie życie u boku kogoś innego.
I właśnie wtedy powraca Julian, a świat dziewczyny ponownie wywraca się do góry nogami.
Gdzie przez te wszystkie lata się ukrywał i dlaczego właśnie teraz postanowił pojawić się w rezydencji rodziców?
Czy Lottie jest gotowa na to, żeby ponownie zatracić się w chłopaku, który przed laty ją porzucił?

Na samym początku miałam pewnego rodzaju problem z postacią Charlotte, która po prostu wydawała mi się jakaś nijaka - bałam się, że zbyt szybko o niej zapomnę. Na szczęście, kiedy w jej życiu na nowo pojawia się Julian, coś się w niej zmieniło i dziewczyna w końcu była prawdziwą sobą - kobietą, która wie, czego chce oraz która zawsze dopnie swego.

Julian natomiast jest postacią, która mnie zaskoczyła oraz wprowadziła pewien klimat tajemniczości do fabuły tej książki. To głównie jego osoba spowodowała we mnie najwięcej emocji. Od samego początku czuła, że coś jest z nim nie tak i po części przewidziałam, co się z nim działo, kiedy zniknął z życia Lottie, jednak nie sądziłam, że jego przeszłość będzie aż tak okrutna.

Spokojnie, postacie drugoplanowe są również niczego sobie. Dam sobie rękę uciąć, że tak samo jak ja znienawidzicie narzeczonego Charlotte oraz matkę głównych bohaterów, która pragnęła kontrolować życiem każdego ze swoich podopiecznych.

Skoro jest to romans, to warto odpowiedzieć sobie na pytanie: jak wyglądają sceny erotyczne? W trakcie lektury traficie na kilka gorących scen, jednak autorka (na całe szczęście) nie poświęca im całych rozdziałów, więc dacie sobie z nimi radę ;)

Czy książkę polecam? Jeśli poszukujesz książki z motywem zakazanej miłości, „To, co utracone” jest stworzone dla Ciebie. Natomiast jeśli rozglądasz się za powieściami, które:

1) Spowodują u Ciebie wiele rozlanych łez - sięgnij po „Dziewczynę o kruchym sercu”,

2) Zawierają motyw Bodyguarda - koniecznie przeczytaj „Pod ścisłą ochroną”.