Nowiutki rower starych binokli recenzja

Nie znałam twórczości tego autora, a okazuje się, że nie tylko jest poetą, ale także prozaikiem, pisze również książki dla dzieci. Jest także krytykiem literackim. Jako pierwszy z pisarzy wołyńskich otrzymał w 2004 roku Państwową Nagrodę imienia Tarasa Szewczenki, a trzeba dodać, że jest to najwyższe uznanie, najwyższy laur w Ukrainie.
W tym tak trudnym dla tego kraju okresie, można niemal wszędzie natknąć się na literaturę ukraińską. Ja lubię poezję, więc zabrałam się za czytanie tego zbiorku, chociaż muszę przyznać, że po przeczytaniu mam zamiar przeczytać również prozę Wasyla Słapczuka.
"Nowiutki rower starych binokli" od samego początku intryguje swoim tytułem, autor w większości publikowanych tu wierszy jako ich bohatera umieścił innego poetę. Pawło Tyczyna to jeden z najwybitniejszych ukraińskich poetów XX w., (ja osobiście kiedyś czytałam jego wiersze dla dzieci). Można więc powiedzieć, że tomik ten jest opowieścią jednego ukraińskiego poety o innym ukraińskim poecie.

Jak można się domyślać po przeczytaniu tego tomiku, to Wasyl Słapczuk przedstawia nam Tyczynę uważanego przez wielu za geniusza poetyckiego, jako postać tragikomiczną, mającą wiele problemów, z którymi się ciągle zmaga. W sposób zabawny, dowcipny, ale równie z wielką lekkością przedstawia opowiada nam krótkie, wierszowane historyjki związane z Tyczyną.

Myślę, że "Nowiutki rower starych binokli" to warta uwagi pozycja, która przypadnie do gustu nawet wymagającym czytelnikom, więc czytajmy poezję.