Tunel recenzja

156 kilometrów Muru Berlińskiego przez ponad 28 lat oddzielało Berlin Zachodni od Berlina Wschodniego i NRD. Ten symbol zimnej wojny zaminowany, otoczony zaporami drutowymi i pilnowany przez strażników niewahających się użyć broni przez lata był symbolem ludzkich dramatów, rodzinnych tragedii i śmierci.
Do dziś historycy nie są w stanie dokładnie oszacować ilu obywateli Niemieckiej Republiki Demokratycznej zginęło podczas próby sforsowania tej zapory. Byli też tacy którym się udało przedrzeć na zachód.
Istniały specjalne grupy i organizacje zajmujące się organizacją ucieczek na tę drugą, lepszą stronę. Jednym ze sposobów było kopanie podziemnych tuneli łączących NRD z RFN. Te kilkaset metrów to była droga do wolności, lepszego życia, możliwości połączenia rodzin oddzielonych murem.

Ten trudny okres w powojennej historii Niemiec zainspirował Magdalenę Parys, polską pisarkę od lat mieszkająca w Berlinie, do napisania książki "Tunel", która otwiera fantastyczny cykl zwany Trylogią Berlińską.
Ta niezwykle wyrafinowana narracyjnie opowieść poruszająca w czytelniku całą gamę emocji. Jej osią jest historia dwóch braci rozdzielonych murem. Ucieczka do Berlina Zachodniego staje się dla starszego z braci jego idée fixe i nie cofnie się przed niczym aby osiągnąć cel.
Z pomocą młodszego brata mieszkającego po tej lepszej stronie zaczyna organizować swoją ucieczkę, tunelem budowanym przez grupę grupę jego znajomych i przyjaciół. To z ich perspektywy śledzimy tę historię pełną namiętności, skrywanych tajemnic i osobistych ambicji. Z tych opowieści wyłania się obraz ówczesnych Niemców, którym mur przedzielił ich dom na pół i mimo zjednoczenia kraju te podziały są nadal widoczne do dziś.

"Tunel" to wymagająca lektura, o skomplikowanej konstrukcji ale mnie bardzo poruszyła i zaciekawiła. Jestem miłośniczką historii, a ta współczesna, cięgle pełna białych plam, jest dla mnie szczególnie interesująca.
Zachęcam Was do sięgnięcia po pierwszą część Trylogii Berlińskiej. Ja zaś zabieram się za "Magika".