Śnieżna siostra recenzja

Jeśli macie ochotę na prawdziwą, piękną, ciepłą opowieść świąteczną, konieczne sięgnijcie po „Śnieżną siostrę”. Zachęcam Was do tego z całego serca. Ta historia zostanie z Wami na długo i przypomni, czym jest magia świąt.

Julian zawsze uwielbiał Wigilię, nie tylko z powodu świątecznej atmosfery, ale również dlatego, że w tym dniu przypadają jego urodziny. To był zawsze magiczny czas, wypełniony świątecznymi zapachami, dekoracjami i radosną atmosferą. W tym roku jednak Julian obawia się, że świąt nie będzie. Po niedawnej stracie najstarszej córki rodzina zmaga się z żałobą i ogromnym bólem. Rodzice wydają się nie pamiętać, jak ważny to czas dla Juliana i jego młodszej siostrzyczki. Nie są w stanie otrząsnąć się z bólu, nie dla nich radość świąt. 

Julian próbuje radzić sobie z bólem, uwielbia pływać i chodzi na basen bardzo często. Pewnego dnia, pływając, zauważ za oknem przyglądającą mu się dziewczynkę. Ubrana w czerwony płaszczyk, z burzą rudych loków i twarzą pełną piegów, roześmiana od ucha do ucha, rozgadana jak Ania z Zielonego Wzgórza, zaprzyjaźnia się z Julianem. Ta niezwykła dziewczynka, skrywająca sekret, którego nie chce wyjawić, mieszka w pięknym domu udekorowanym od piwnicy aż po strych, zmieni życie Juliana i jego rodziny, choć on jeszcze o tym nie wie. 

„Śnieżna siostra” to cudowna, wzruszająca, pełna ciepła i miłości opowieść. Takie książki chcę czytać przed świętami, takich książek Wam życzę. Ja długo nie zapomnę o Julianie i Hedvig.