Vicious: Nikczemni recenzja

„Życie – takie, jakim jest naprawdę – to walka nie między złym a dobrym, lecz między złym, a jeszcze gorszym.”

Victor i Eli to dwaj przyjaciele ze studiów, którzy na ostatnim roku nauczania postanowili zabawić się w bogów. Zafascynowani badaniami nad adrenaliną i tym jak można „stworzyć” człowieka ponadprzeciętnego poddają się dość ryzykownym eksperymentom aby uzyskać nadprzyrodzone moce. W wyniku jednego z nich umiera dziewczyna Eli’ego, Victor trafia do więzienia a Eli postanawia zniszczyć wszystkich ponadprzeciętnych i wdraża swój plan w życie.

Po dziesięciu latach Victor ucieka z więzienia, zamierza odnaleźć Eli’go i dokonać zemsty. Po drodze spotyka dziwną, ranną i zbyt zimną jak na człowieka dziewczynkę Sydney, która jak się okazuje również posiada nadludzkie moce. Bohaterowie z najlepszych przyjaciół stają się śmiertelnymi wrogami a wszystkie ich poczynania prowadzą do dostatecznego starci rodem z uniwersum X-men’ów.
Historia toczy się w dwóch płaszczyznach czasowych, cofamy się do studenckich czasów bohaterów i poznajemy ich fascynację nadprzyrodzonymi silami i wydarzenia, które doprowadziły do tego jak udało im stać się ponadprzeciętnymi oraz w teraźniejszości, którą obu zaślepia żądza zemsty. Autorka nie poświęca zbyt wiele czasu na kreacje bohaterów, nie skupia się na ich charakterach ani motywacjach, jedno jest pewne w tej historii nie ma dobrych postaci są tylko złe albo gorsze. Obaj są przekonani o swojej wyższości, butni i mają kompleks boga. Tytuł idealnie oddaje to jacy są: "Nikczemni". Jedyna postacią, która zbudza odrobinę sympati jest Sydney.
Mimo krótkich rozdziałów książkę czyta się dość ciężko, po pierwsze ze względu na ciągłe przeskoki w czasie, po drugie ze względu na mroczną, dołująca atmosferę. Sam zamysł fabuły niejest zły, dużo gorzej jest jednak z wykonaniem. Książka nie porywa, ani nie fascynuje, momentami wręcz nudzi. Mimo, że bardzo lubię fantastykę zarówno w literaturze jak i filmie, to ta książka mnie nie porwała. Nie jest to najlepsza książka V.E Schwab, którą czytałam i nie wiem czy mam potrzebę przeczytania kolejnej części.