Na Cienistej Plaży recenzja

Zatoka Aniołów powraca w drugiej części książki pt: „Na cienistej plaży”.
Poznajemy w niej innych bohaterów niż pierwszej części, jednak miejsce i mieszkańcy pozostają identyczni. Gdzieś w tle dowiadujemy się jak żyją postacie z poprzedniej książki, jednak nie na tyle, aby stanowiło to dalszą powieść są to tylko wzmianki tu i ówdzie. Jedno się nie zmienia, główni bohaterowie to dwoje ludzi związanych z Zatoką uwikłani w ciemną przeszłość, która nie znalazła wyjaśnienia.

Znam już lekkość pióra autorki, dlatego nie było dla mnie żadnym zaskoczeniem z jaką przyjemnością czyta się rozdział za rozdziałem. Tu, gdzie przyjaźń może oznaczać wszystko, gdzie radość dnia jest najważniejsza, a każdy kąt dostarcza wspomnień głęboko przesiąknięta zapachem słonej wody podporządkuję się wyobraźni...

Życie w miasteczku nie jest tak idealne. Mieszkają tu ludzie o różnych pasjach, mają swoje tajemnice, swoje sposoby aby przetrwać. Toczą się dramaty w dążeniu do celu. Autorka nie cacka się także z bohaterką poddając ją ogromnej próbie, stawia przed nią możliwość dojścia do ładu z samą sobą, odkrycia prawdy o sobie samej. To niezwykle trudne!

Niespokojne wątki, dramatyczne akcje, zagubieni ludzie, którzy dryfują w oceanie emocji. Słowem piekielna powieść, która nie lituje się nad czytelnikiem, łatwo przesiąkając przez skórę.
„Na cienistej plaży” to miejsce, gdzie odkryłam jak czasami można poplątać sobie życie, zrezygnować z własnych marzeń, potrzeb, swoim kosztem uszczęśliwiać innych.

Książka warta uwagi, szkoda tylko, że tak szybko się skończyła ;)
Z ciekawością czekam na trzecią już część pt: „Trzy twarze Ewy.” Podejrzewam, że nie zabraknie w niej emocji jak w pozostałych dwóch. Zatoka Aniołów może już mniej magiczna w tej części, jednak ekscytująca do ostatniego słowa zyskała moje uwielbienie.