Zanim wyblakną wspomnienia recenzja

Trzecia odsłona bestsellerowej serii Toshikazu Kawaguchiego „Zanim wyblakną wspomnienia” przenosi czytelnika na zbocze góry Hakodate w północnej Japonii, gdzie znajduje się urokliwa kawiarnia Donna Donna, która zachwyca olśniewającymi widokami na port. Podobnie jak w poprzednich tomach, magiczne moce kawiarni oferują możliwość podróży w czasie, która wprawdzie nie zmienia teraźniejszości, ale nadal kusi. Czterej nowi bohaterowie, wśród których pojawiają się znajome twarze z wcześniejszych powieści, pragną przenieść się w czasie i naprawić swoje życie. Powieść skupia się na czterech różnych postaciach: córce, która żyje z żalem do zmarłych rodziców, komiku, który osiągnął sukces, ale stracił ukochaną żonę, siostrze skrywającej tajemnicę, aby nie zasmucić drugiej siostry oraz młodym mężczyźnie, który uświadamia sobie swoje uczucia zbyt późno. Każda z tych historii dotyka tematów relacji, emocji, a także potrzeby naprawienia błędów z przeszłości.

Lektura powieści jest jak spotkanie z najlepszym przyjacielem. Od początku spotkania wiemy, czego możemy się spodziewać. Ta przewidywalność wątków może początkowo przeszkadzać, jednak każda z przedstawionych historii jest inna i zgodnie z przewrotnym stylem autora, każda rozwija się w zaskakujący sposób, ukazując głębokość ludzkich emocji i skomplikowane relacje między nimi. Czytelnik zostaje wprowadzony w świat czterech różnych postaci, z których każda niesie ze sobą własne obciążenia i pragnienia. I choć akcja przenosi nas do nowego miejsca i nowej kawiarni, to podróże w czasie pozostają niezmiennie fascynujące. Pytanie przewodnie serii, czy podróż w czasie może rzeczywiście zmienić bieg wydarzeń, odnajduje swoje odpowiedzi w historiach kolejnych bohaterów.

Powieść kontynuuje tradycję prostych, ale poruszających opowieści utrzymanych w duchu japońskiego realizmu magicznego. Kawaguchi, pomimo pewnej prostoty w stylu i ograniczonej głębi psychologicznej postaci, potrafi dotknąć najczulszych strun w sercu czytelnika. Powieść eksploruje różne aspekty żałoby i próby radzenia sobie z utratą, zarówno przez osoby, które kogoś straciły, jak i przez tych, którzy przygotowują się na własny koniec. Centralnym tematem jest również akceptacja tego co było i gotowość do zmiany na lepsze. Bohaterowie, pragnąc naprawić swoje życie, muszą zaakceptować własne błędy, a jednocześnie podjąć kroki w kierunku pozytywnej transformacji. Podróże bohaterów w przeszłość wyraźnie pokazują, że najważniejsze zmiany dokonują się w nas samych. Mowa jest w powieści również o przebaczeniu i zrozumieniu. Książka stawia pytania o to, czy można naprawdę przebaczyć i czy zrozumienie przeszłości może pomóc w uzdrowieniu. Bohaterowie, często obciążeni błędami lub decyzjami z przeszłości, próbują znaleźć sposób na pojednanie się z sobą samymi i z innymi. Ma to oczywiście związek z relacjami międzyludzkimi, które również podlegają w powieści analizie. Bohaterowie starają się naprawić swoje związki, wyrażają uczucia, zmagają się z tęsknotą i próbują zrozumieć, jak ważne są dla nich relacje z innymi ludźmi.

„Zanim wyblakną wspomnienia”, podobnie jak poprzednie części, potrafi utrzymać uwagę czytelnika. Powtarzalność nie jest tu wadą, a wręcz staje się charakterystycznym elementem, który nadaje serii rytm i spójność. Kawaguchi nie boi się poruszać tych samych tematów, ale za każdym razem podchodzi do nich z nowym spojrzeniem. Jednym z największych atutów powieści jest zdolność autora do wprowadzenia czytelnika w świat emocji i tajemnic, jakie kryją się w głębi ludzkiej psychiki. Autor doskonale operuje czasem i emocjami, prowadząc czytelnika przez labirynt życiowych wyborów i ich konsekwencji. Książka stawia pytania nie tylko o znaczenie przeszłości, ale także o to, czy naprawdę jesteśmy w stanie naprawić to, co już zostało zrobione. Cała seria jest doskonałym przykładem tego, że opowieści o życiu, śmierci i odnajdywaniu ukojenia mogą być jednocześnie proste i niezwykle poruszające, a na pewno są ponadczasowe.

Jednym z ciekawych nowych elementów w „Zanim wyblakną wspomnienia” jest książka „A gdyby jutro miał nastąpić koniec świata? Sto pytań”, której używa mała dziewczynka zadając dorosłym pytania wymagające szybkich decyzji i uzasadnień. To niewielki, ale istotny dodatek, który skłania czytelnika do refleksji nad swoimi priorytetami i decyzjami życiowymi. Wprowadza element interaktywności, pozwalając czytelnikowi bardziej zaangażować się w treść i zastanowić się, jak sam odpowiedziałby na te pytania. Dodatkowo podkreśla przesłanie książki o nieodkładaniu ważnych rozmów i decyzji na później.

„Zanim wyblakną wspomnienia” to kolejna udana odsłona serii, zachowująca jej charakterystyczny klimat i zdolność do poruszania czytelnika. To piękna, choć czasami gorzka opowieść o życiu, śmierci i odnajdywaniu ukojenia w podróży przez czas. Potrafi wzruszyć, skłonić do myślenia i przypomnieć nam o tym, że największe zmiany dokonują się w nas samych, niezależnie od epoki, w której żyjemy. Polecam ją każdemu, kto ceni sobie uniwersalne opowieści o ludzkich przeżyciach, podane w niezwykle ujmujący sposób.

We współpracy z Wydawnictwem Relacja.