Trzecia szansa recenzja

Jak często podczas czytania powtarzacie sobie jeszcze tylko jeden rozdział? Ja tak mam za każdym razem jak trafię na ciekawą książkę. Książki Pana Wojciecha Wójcika to do siebie mają, że człowiek czyta i przepada. Autor słynie z obszernych tomiszczy. Więc nie sposób je odłożyć zanim nie poznamy finału.

"Trzecia szansa" to kryminał z historią w tle. Akcja tej powieści została osadzona w Warszawie. Na tutejszych cmentarzach przed Świętem Zmarłych dochodzi do serii zabójstw. Przypadkowe osoby stojąc nad grobem swoich bliskich umierają od strzału w głowę. Do sprawy Snajpera z Cmentarza zostaje przydzielona młodsza aspirant Karolina Nowak. Zanim Karolina trafiła do stołecznej komendy pracowała w policji na Mazurach. Dziewczyna ma wewnętrzny potencjał i lubi doprowadzać sprawy do końca. Do jej zespołu zostaje wcielony uniwersytecki historyk Krzysztof Rozmus. Krzysiek miał przed sobą świetlaną przyszłość na uczelni ale niestety troszkę się pogubił. Teraz ma okazję się zrehabilitować jako ekspert i niemy obserwator uczestniczy w ważnym śledztwie. Wspólnie z Karoliną wpada na pewien trop. Okazuje się, że morderstwa mają powiązania z wydarzeniami sprzed osiemdziesięciu lat. Śledztwo nabiera tempa. Elementy układanki wreszcie wskakują na swoje miejsce. Nic nie dzieje się bez przyczyny. Karolina i Krzysiek tworzą zgrany duet. Każde z nich posiada wiedzę z innego zakresu i świetnie dzięki temu się uzupełniają. Do czego może doprowadzić nienawiść? Kto okaże się snajperem? Podobno do trzech razy sztuka. Ale czy warto dać komuś "trzecią szansę"?

Książka Pana Wójcika wciąga praktycznie od pierwszych stron. Autor sprytnie manipuluje czytelnikiem. A ten niczego nieświadomy daje się wciągnąć w intrygę której zakończenia nikt się nie spodziewa. Tutaj teraźniejszość łączy się z przeszłością. Zemsta, chciwość, nienawiść, zdrada one rządzą ludźmi. Ludzie są pamiętliwi i nie potrafią zapominać ani wybaczać krzywd, jakie im wyrządzono. Bez względu na to, czy ktoś zranił ich czynem czy słowem, osoby pamiętliwe, chowające urazę nigdy tak naprawdę nie są w stanie odnaleźć szczęścia. Idą bowiem przez życie, mając żal do innych. Wiecznie tkwią w przeszłości. Wydaje się, że nie są w stanie wyciągnąć wniosków z negatywnych doświadczeń.
Jest to moje drugie spotkanie z twórczością Pana Wójcika. Autor ma ciekawy styl i dobrze wykreowanych bohaterów. Czytanie tej książki wymaga maksimum skupienia ponieważ jest sporo wątków i postaci.

Polecam!

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka.