Trudno dorosnąć do miłości recenzja

"Trudno dorosnąć do miłości" K. Bromberg to trzeci tom serii o siostrach Kincade - "Bezwzględna gra". Losy Dekker i Lennox już poznaliśmy, więc nadeszła pora na seksowną i zadziorną Brexton. Jest ona profesjonalną agentką sportową i pracuje w rodzinnej firmie Kincade Sports Management. W branży jest bardzo ceniona i ma do tego smykałkę, dzięki czemu pozyskała już wielu klientów. Przy próbie zdobycia kolejnego ważnego sportowca, niespodziewanie wpada na swoją miłość z młodzieńczych lat - Drew Bowmana. Ich rodziny bardzo się przyjaźniły, jednak po głośnym skandalu dotyczącego rodzin, ich drogi się rozeszły. Życie Drew nie potoczyło się jednak tak jak on by tego chciał, a Brexton okazuje się wspaniałym powiernikiem. Mają kolejną szansę na miłość, tylko czy ją wykorzystają?
Przyznaję, że motyw second chance romance jest jednym z moich ulubionych i gdy tylko przeczytałam blurb "Trudno dorosnąć do miłości", od razu wiedziałam, że muszę poznać tę historię. Pierwszy tom tej serii był genialny, jednak mam wrażenie, że każdy kolejny jest trochę słabszy i historia Drew i Brexton mnie nie porwała. Całość była po prostu... Nudna. Pomiędzy bohaterami nie czułam większej chemii i wszystko potoczyło się tak naprawdę błyskawicznie, bez większych emocji czy awantur. Niby wydarzenia z przeszłości były głównym elementem fabuły, ale ostatecznie zostały potraktowane "po macoszemu".
Oczywiście nie można powiedzieć, że jest to historia zła, bo twórczość Bromberg bardzo potrafi czytelnika wciągnąć, jednak czegoś mi tutaj zabrakło.
Całość napisana jest przyjemnie, czyta się szybko, a relacja sióstr Kincade to miód na moje serce, tak samo zresztą jak relacja Brexton z ojcem. Jednak po tę książkę sięgnęłam że względu na romans, który okazał się po prostu słaby. Bardziej interesujące były retrospecje dotyczące wspólnych wakacji Brexton i Drew, niż ich aktualne wspólne sceny.
Reasumując, jest to historia przede wszystkim dla fanów motywu second chance romance. Pojawiają się tu problemy z przeszłości i tajemnice rodzinne, a całość napisana jest przystępnym i lekkim językiem, więc jeżeli lubicie twórczość K. Bromberg to polecam sięgnąć po tę pozycję, bo pewnie przypadnie Wam ona do gustu. Dla mnie jednak odrobinę wiało nudą i zdecydowanie historia Dekker i Huntera z pierwszego tomu podobała mi się bardziej. Pewnie znalazłabym ciekawsze pozycje w podobnym stylu.