Posłaniec Śmierci recenzja



Z twórczością Joaquina Danieleckiego spotkałam się pierwszy raz. Dzięki uprzejmości autora, mogłam się zapoznać z pierwszym tomem serii "Afterlife".
Głównym bohaterem jest Emil, którego poznajemy w chwili jego śmierci. Nie poznajemy szczegółów zgonu czy historii z jego życia, wręcz przeciwnie. Wyruszamy wraz z nim w podróż na Dach Świata, który odbieram jako Niebo. Zostaje on tam wezwany na sąd ostateczny, sam nic nie pamięta ze swojego ludzkiego życia, sąd również nie przytacza mu tego , w jaki sposób i dlaczego tak młoda dusza została wezwana przed oblicze sędziego. Droga do tego miejsca nie była łatwa dla niego, był zdezorientowany, gonił go jakiś facet, który prawie doprowadził do śmierci ratowników, a potem do pościgu dołączyły dwie młode dusze, które z łatwością go przechwytują i prowadzą na sąd.
Po osadzeniu Emil zostaje odesłany do akademii, gdzie ma się uczyć jak zostać Strażnikiem Dusz. Jego wszechwieczne życie zostaje związane z Jeremym, który uczy się na Oskarżyciela, oraz z Nicholasem, który zaś uczy się na Obrońcę. We trójkę tworzą grupę, która kieruje się tajemniczym "Trójpodziałem".

Jestem świeżo po lekturze i muszę przyznać że książka mnie zachwyciła. Świat, który stworzył autor jest postawiony na solidnych fundamentach,zostało mi tylko sięgnąć po kolejne tomy by zobaczyć na własne oczy jak ta seria się rozwinie. Autor skupia się głównie na duszy Emila, to jego przemyślenia i żywot wieczny obserwujemy. Jego bohater jest naprawdę dobrze rozpisany. Bardzo mnie intryguje motyw tego iż Emil jest tak wyjątkowy, od razu zostaje ogłoszony liderem "Trójcy". Bohaterowie zostali wykreowani w barwny sposób, każdy szczegół ich charakterów został precyzyjnie przemyślany.
Uniwersum, które stworzył autor, wydaje się zaskakujące. Do tej pory spotkałam się z dosłownie paroma książkami, gdzie mogłam poczytać o Aniołach, bądź tym co nas czeka po śmierci.

Na wielki plus mogę też zaliczyć okładkę tej książki. Jest przepiękna, klimatyczna, mistyczna. Gdy tylko dostanę ja w swoje ręce w wersji papierowej, będzie pięknie zdobić moją biblioteczkę. Styl pisania również zasługuje na pochwały, był przyjemny, dostrzegam tu powolne, leniwe wprowadzenie, by potem uderzyć w nas scenami walki i chaosem. Nie tylko sami bohaterowie są dopracowani, fabuła, historia i każdy szczegół również nie od staje od precyzyjnego stylu autora.
Bardzo spodobał mi się pomysł, że po śmierci czekała Emila nauka, że jego bronią była Kosa i że został wprowadzony wątek LBGT do książki. Został on wprowadzony w bardzo delikatny sposób, nie był nachalny, książka nie epatowała tym wątkiem. Nawet uroniłam nie jedna łzę.

"Miłość jest piękna, Emilu. Ona, ofiarna i czysta, sprawia namnajwiększą radość, daje szczęście. Ratuje nad przed tymn, co złe, oczyszcza nas z ran."

Myślę że same szkoły również zasługują na kilka słów. Każda z nich jest inna, mają swoje własne hymny, dyrektorów, nauczycieli i zasady. Poznajemy Akademię Spiritum, Tenebris Collage i Uniwersytet Coleum. Gdzie Ty byś chciał trafić?
Jestem tego pewna że będę polecać "Afterlife", każdemu kto lubi takie klimaty. Sama mam zamiar usiąść teraz i przemyśleć, choć trochę, co czeka nas po śmierci. Bardzo chciałabym trafić na Dach Świata, poznać Jay'a, Richarda i Gary'ego oraz móc popatrzeć na walkę między Starzniem Dusz, Obrońcą i Oskarżycielem.

"Emil wylądował na wadze z napisem głoszącym : Strażnik Dusz, zaś jego odważnikami były zwątpienie i Wiara."