Trojańska sprawiedliwość recenzja

Anna Jordańska wraca z Francji z siedziby Interpolu z "wygnania" do kraju, aby utworzyć tajną grupę zwalczającą przestępców, którzy zaatakowali pracowników "sprawiedliwości" oraz ich rodziny. Czy łatwo jest powołać nowe, gdy najwyższa władza spogląda im codziennie na ręce i rozlicza z każdej wpadki, a najlepszych fachowców trudno jest odnaleźć? Pochodząca ze Śląska agentka postanawia umieścić tajną bazę w okolicach Bielska-Białej, najdalej od stolicy. Przed nią najtrudniejsze zadanie, zwerbowanie pracowników, ale... przestępcy nie śpią i atakują sprawiedliwość w całej Europie. Skąd mają na to wszystko pieniężne środki? Kto drukuje fałszywki, a kto pomaga przestępcom w ich okrutnych działaniach? Dlaczego pierwsi zatrzymani solidarnie milczą? Anna Jordańska postanawia zatem zwerbować policjantów z czynnej służby. Jaki będzie ich stosunek do wykonywanej pracy, nowych obowiązków oraz szefowej, która za nic ma oficjalne prawo? Nie wszystko przebiega po myśli szefów, ale trojańska grupa nigdy się nie poddaje i rozpoczyna swój wyścig z czasem i coraz większym zagrożeniem. Książka opowiada o walce z przestępcami, którzy porywają dzieci policjantów, sędziów i prawników. Temida ma jak zwykle zasłonięte oczy nie dlatego, że jest bezstronna, ale dlatego, aby nie widzieć przekrętów i przekupnych pracowników sprawiedliwości. Aby walczyć z najgorszą patologią, nie wystarczy stosować oficjalnych procedur. Czy jednak te nieoficjalne działania pozwolą wykryć sprawców i zatrzymać potworów, którzy nie odpuszczą i pałają żądzą zemsty? Kiedy jedno zawodzi, oni przeczekują i wracają do wielu nierozwiązanych kryminalnych spraw, aby po czasie wrócić i samemu zaatakować. Jacy tak naprawdę są ci prawi, niereformowalni stróże prawa? Co jest ich największym atutem, a czego nie znoszą? Dlaczego prywatne życie potrafi być tak zagmatwane? Jeżeli jesteś fanem kryminalnych historii, ta książka nie powinna zawieść, gdyż zawiera wszystko, prócz dokładnych opisów przyrody. Przenosimy się, do którego świata nie da się zapomnieć, bo Trojańczycy są jedni, jedyni i niech tacy pozostaną.