Dar krwi recenzja

Opowieść o miłości i przywiązaniu. Toksycznej chęci kontroli i pragnieniu wolności. Wiecznym życiu, obojętności na kolejne dni, szukaniu nowych atrakcji i zatapianiu się w namiętności.

S.T Gibson tworzy historię Constanty — kobiety, którą od śmierci wybawił niezwykły mężczyzna. Ich uczucie jednak z upływem czasu stawało się coraz trudniejsze. Miłość przekształcała się w chęć kontroli (lub była nią od samego początku), a choć jej toksyczność była oczywista, to nie sposób było uwolnić się z sideł zastawionych przez potężnego wampira. Sideł, w które wpadła również Magdalena oraz Aleksieja — jej kochankowie, rodzeństwo i dzieci. W czwórkę byli dla siebie wszystkim, ale czasami wszystko to za mało.

Powieść wypełniona była pięknem zdań. Nie jedynie myślami pokroju „Nawet samotność, pusta i zimna, może stać się na tyle znajoma, by przypominać przyjaciółkę", ale też zwyczajnie-niezwyczajnymi dialogami jak „Podlej matczyne kwiaty ich krwią“. Pierwszy lepszy akapit, na którym książkę otworzyłam zaczyna się od słów: „Z pragnieniem krwi przychodzi delirium trudne do opisania. Od pierwszych kropel tryskających na język do ostatniego szarpnięcia ofiary umierającej na twych dłoniach całe to doznanie tylko przybiera na sile, pęcznieje aż do orgiastycznej ekscytacji“, a nawet jeśli coś nie dorównywało urokowi podanych przykładów — było zgrabne i tworzyło cudowny klimat. Mroczny i dostojny. Pełen bólu fizycznego oraz psychicznego.

„Dar krwi" to tytuł stworzony przez współczesną autorkę, ale mocno bazuje na tradycyjnych powieściach gotyckich o wampirach. Dużo w nim cielesności i braku moralności. Całość jest poetycka oraz zdaje się mieć swój rytm. Tworzy to cudowny klimat, ale nie będzie to książka dla każdego. Wampirze opowieści gotyckie mają bowiem w sobie specyficzny brud, który dla niejednego będzie tandetny, ale dla mnie jest piękny. Dlatego jestem absolutnie oczarowana. Moja głowa wciąż wypełniona jest przeczytanymi zdaniami i serce bije mi szybciej na samą myśl o tym, jakich bohaterów stworzyła Gibson. Właśnie takich tytułów w moim życiu brakuje. Właśnie takich pragnę więcej, więcej i więcej.


przekł. Bartosz Czartoryski


[Psst, jak każda przyzwoita powieść o wampirach i ta jest queerowa]