Prawda o dziewczynie recenzja

,,Prawda o dziewczynie" jest jedną z tych mało znanych książek, które raczej rzadko znajdujemy na półkach w księgarniach. Mimo że jest kolejną książką, która trafiła do mnie zupełnym przypadkiem, okazała się dość ciekawym doświadczeniem czytelniczym.

Zaczynając mój wywód, czy ,,Prawda o dziewczynie" jest warta przeczytania, muszę zaznaczyć, że jest to pierwsza powieść, jeśli oczywiście można ją tak nazwać, która mnie tak bardzo przytłoczyła. Możliwe, że to kwestia aktualnego stanu albo też po prostu taki zabieg literacki, który został w stu procentach zaplanowany przez autora. Książka na pierwszy rzut oka niczym się nie wyróżnia. Młoda dziennikarka zostaje znaleziona martwa w wodzie. Bliscy uważają, że niemożliwe jest, aby Alice popełniła samobójstwo. Skoro tak, to czy w końcu mamy styczność z tak zwaną zbrodnią doskonałą?
Pierwszą rzeczą wyróżniającą historię napisaną przez Richmonda jest fakt, że przedstawienie fabuły tej książki jest bardzo specyficzne. Pierwszy raz spotkałam się z książką, która składa się z samych listów, wpisów na blogach oraz pojedynczych kartek z pamiętnika. Na początku wydało mi się to dość dziwaczne i ciężkie w odbiorze. Jak się z czasem okazało, nie można zakładać z góry najgorszego, a takie przedstawienie historii nie jest wcale takie złe. Z samego początku obawiałam się, że czekają mnie suche przemyślenia, a książka będzie nudna jak flaki z olejem. Nic bardziej mylnego, ponieważ z wcześniej wymienionych przeze mnie listów, wspomnień i tym podobnych, powstaje pełen obraz historii Alice i to nawet z kilku perspektyw. Każdy z bohaterów na swój sposób przedstawia swoją wizję Alice Salomon. W tym wypadku trzeba się jednak przygotować, że bohaterowie mogą manipulować naszymi emocjami, ponieważ każdy z nich może ukazywać swoją wersję wydarzeń, oczywiście jak najkorzystniejszą dla samego siebie. Sięgając po ,,Prawdę o dziewczynie" nigdy w życiu nie pomyślałam, że skłoni mnie ona do takich przemyśleń. Nawet kiedy skończyłam lekturę, jest mi bardzo żal Alice, ponieważ sama ogromnie zagubiła się w tym wszystkim, co chciała osiągnąć swoim zachowaniem. Książka przytłoczyła mnie, ale nie tak bardzo w złym znaczeniu tego słowa. Zmusiła mnie po prostu do refleksji i wprowadziła trochę smutku na czas czytania książki Richmonda.

Moja opinia- 6/10