Greenwich Park recenzja

Coraz więcej thrillerów trafia w moje ręce, a im więcej, tym nie zawsze dobrze. Oto "Greenwich Park" i historia Helen oraz jej rodziny, ale nie tylko...
Rachel, dziewczyna poznana w szkole rodzenia, w zaawansowanej ciąży, staje się kimś zagadkowym. Pije alkohol, pali, nie ma partnera. To duże dziecko, które uwiesiło się Helen, jak ofiary i która wkracza w jej życie. W psychikę oraz do domu, bo oto nagle zjawia się pobita i prosi o ... nocleg, który przedłuża się do miesiąca. Jednak nie byłaby to prosta historia, gdyby nie pewne ukryte niuanse. Rachel za dużo wie. Miesza się w każdy temat, w każde miejsce i zawsze jest obok, na każdej imprezie rodzinnej. Bawi się mężczyznami, ludźmi, a najperfidniej Helen. Manipuluje myślami ludzi, którzy próbują ją zrozumieć, a którym się to nie udaje. Rachel to bowiem zagadka, niewiadoma. Helen zaczyna się jej bać, odkrywa rzeczy, jakich prawdopodobnie dopuściła owa dziewczyna, jednak przypuszczanie, a fakt to dwa różne słowa.
Czy to jest wspaniały thriller zapytacie? Czy "Greenwich Park" zasługuje na pochwały i superlatywy? Jest dobry - to moje zdanie. Trzyma w napięciu, dobrze się czyta, wartka akcja i zwarta, acz czasem przegadana. . Ale... Podobne znajome, podobne charakterem postaci, które wiedzą o głównej bohaterce zbyt wiele lub wszystko (choć one im tego o sobie nie zdradziły), już były i stale się powtarzają, w wielu thrillerach. Czasem odczuwam, że to chyba najlepszy powód do pisania ksiązki, takie stabilne drzewo wokół którego buduje się wątki poboczne zależne od autora.
Zachowanie Heleny jest tu często irytujące, bo okazuje się jedyną ślepą na rzeczywistość. Wystraszona ciężarna, rozpieszczona dziewczyna, która nie pracuje i ma bogate życie, a w secesyjnym domu ma akurat remont - idealna kobieta. Ma wszystko podane niemalże na tacy, jak w zamku, kłopot stanowi jej prędkość kojarzenia, logika i normalne odruchy, które winna podjąć, a ta zaplątuje się we własne domniemania. Taka detektyw-policjant. Przy tym wszystkiego się lęka, by kogoś nie urazić, by było dobrze, by dopiąć wszystko na ostatni przysłowiowy guziczek. To jakoś mi tu nie pasuje. Ale w końcu każdy wybiera sobie postaci, jakie chce, pisze ksiązkę (raz lepszą, raz gorszą) a jak to odbiorą czytelnicy? Według mnie "Greenwich Park" warto przeczytać choćby dla oderwania od codzienności. Lekki, przyjemny i ciekawy - dobry Thriller, ot co.