To, co nas łączy recenzja

"To, co nas łączy" jest całkiem przyjemną, lekką lekturą, opowiadającą o dwójce młodych ludzi, którzy poznają się przypadkiem (czy przypadki istnieją?) i między którymi zaczyna się rodzić uczucie. Uczucie, które z każdym dniem coraz bardziej rozkwita. Atalia i Henrik otwierają się na siebie jak ten pączek róży :) Wszystko to zdaje się takie delikatne, niewinne. Ale czy przyszłość ma szansę zaistnieć, kiedy niespodziewanie wtrąca się w to przeszłość?
Moim zdaniem jest to całkiem dobry debiut, chociaż brakuje trochę tego "wow". Podoba mi się to, że nie jest to nagły wybuch fajerwerków i niemożność trzymania od siebie rąk z daleka już przy pierwszym spotkaniu. Ta nieśmiałość, niepewność. Bardzo to wszystko tutaj pasuje. Jest w tym taka...prawdziwość.
Sama Atalia (piękne imię!)... mam z nią trochę problem, nie wiem czy ją lubię czy jednak nie, no, na pewno nie do końca. Jest w niej strasznie dużo pesymizmu, to aż męczące! 
Małe trudności podczas czytania albo może takim rodzajem zgadywajki, były poszczególne rozdziały, czasem z perspektywy Ati, a czasem Henrika. Nie były one jednak podpisane, nie było też reguły, że pojawiały się naprzemiennie, najczęściej wyznacznikiem był więc pierwszy czasownik w rozdziale ;) 
Momentami miałam też wrażenie, że autorka bardzo chciała ubarwić książkę, jak największą ilością epitetów. Czasami aż za bardzo :)