Tego Ci nie powiem recenzja

Cześć wszystkim! Dzisiaj znowu przychodzę do Was z recenzją książki, która zdobyła moje serce. „Tego Ci nie powiem” to lektura obyczajowa, która swoją prostotą i naturalnością zachwyci niejednego czytelnika. Akcja dzieje się w latach dziewięćdziesiątych, wobec tego niektórzy będą mogli sobie trochę powspominać. Mamy dwóch głównych bohaterów: Natalię i Adama. Natalia pochodzi z Rosji, a jej marzeniem jest dołączenie do szkoły baletowej. Jest też przy tym szaloną dziewczyną z ciętym językiem, przez który od razu zyskała moją sympatię. Adam natomiast jest raczej spokojnym chłopakiem, który swoje życie chciałby złączyć z gastronomią. Nie myśli poważnie o dziewczynach, stara się skupić na dobrze wykonywanej pracy oraz dobrym zarobku. Udaje mu się znaleźć dobrą robotę, a przez to, że świetnie sobie radzi, wraz z przyjacielem zostaje wysłany w delegacje do Rosji do szpitala. Więcej nie zdradzę, bo nie chcę pozbawić Was przyjemności czytania tej dobrze napisanej historii.

Całość opiera się na opowieści z dwóch perspektyw. Raz czytamy o Natalii, raz o Adamie. Nie muszę pisać o każdej z osobna, bo obie były równie dobre. Cała historia była bardzo wciągająca i lekka. Książkę czytałam z uśmiechem na twarzy. Bardzo doceniam taką naturalność w opowieści. Nic nie było naciągane czy prawie że niemożliwe. Nie musiałam się zastanawiać nad tym, czy coś takiego mogło się wydarzyć. Fajnie też, że autorka wspomniała o szaleństwach tamtych czasów. Zbieranie karteczek, wymiana... Jak to było? Jedna duża na dwie małe, dwie duże na jedną brokatową. Czasem chciałoby się do tego wrócić. Oprócz tego skakanie w gumę, podchody, a także brak możliwości odwołania spotkania zwykłym SMS-em. Jedynym minusikiem, były niektóre zdania, które mocno sugerowały, że czytelnik wręcz musi nie wiedzieć, co jest czym i o co chodziło. Tak to książka była świetna.

Podsumowując, uważam, że autorka ma talent do pisania tak naturalnych, otoczonych życiem codziennym historii. Podziwiam ją za lekkie pióro i napisanie o czymś, co się naprawdę wydarzyło i to na jej rodzinnym podwórku. Polecam każdemu tę książkę, ponieważ jest w niej coś magicznego, coś co chwyta za serce.