Wizjer recenzja

"Wizjer" Magdalena Witkiewicz

Laura Kirsch samotnie wychowuje swojego synka Mikołaja z pomocą niani Iriny. W pewnym momencie życia wokół niej zaczynają dziać się dziwne, podejrzane i bardzo tajemnicze przypadki. Mówi się, że przypadki chodzą po ludziach? Z pewnością, ale ich częstotliwość w otoczeniu kobiety jest nad wyraz duża. To ktoś zaginął, zmarł lub zmienił dotychczasowy tryb życia na inny. Laura próbuje dowieść, co prowadzi do tych tragedii. Z czym ma to związek?
"Wizjer" to Magdalena Witkiewicz w całkiem nowej odsłonie. Znana czytelnikom z literatury obyczajowej, czasami kryminalnej, autorka wydeptuje nową ścieżkę w swojej twórczości, konstruując kryminał, ale z wątkiem technologicznym. Czy wyszło to tak, jakbym sobie wymarzył? Zdecydowanie nie.
Witkiewicz swoją powieścią jest w stanie uświadomić czytelnikowi, że w obecnych czasach sztuczna inteligencja, bazy danych, a także komputery są wszędzie. To one kierują naszym światem, na nich się opiera. Co by było gdyby zabrakło Internetu? Otóż: ludzie stanęliby na głowie - mamy tego przykład: nauczanie zdalne, które zostało wprowadzone w szkołach, na uniwersytetach. To dowód na to, że bez tego byśmy sobie nie poradzili. Autorka pokazała, że w tych czasach, choć bardzo ukrycie, ale na ogromną skalę, obecna jest inwigilacja osób prywatnych, a użytkowników Facebooka, Instagrama i innych takich. W "Wizjerze" dobrze nakreślone zostało środowisko wielkich korporacji, które, mimo że dają pracę tak wielu ludziom, to są jednym, wielkim wyścigiem szczurów.
Uważam, że pomysł na fabułę książki był jak najbardziej trafiony, jednak Magdalena Witkiewicz definitywnie nie poradziła sobie z jego wykonaniem. Książka, chociaż, że kompletnie mi się nie podobała, to wciągnęła mnie od pierwszych stron - głównie przez bardzo lekki styl pisania oraz moje zaciekawienie tym, jak dalej rozwinie się ta opowieść.
Kryminał ten porusza wiele wątków, których jest zwyczajnie za dużo, dodatkowo mieszają się one na przestrzeni kilkudziesięciu stron. Przez cały czas towarzyszyło mi wrażenie, że Witkiewicz nie ma pojęcia, o czym pisze, pogubiła się w tym wszystkim sama. Jakby tego było mało, to kompletnie z przypadku w "Wizjerze" pojawia się czarny humor, który jest nielogiczny, bezsensowny i nie ma swojego miejsca w tej historii.
Podsumowując, uważam, że autorka chciała zawrzeć w książce za dużo, przez co pogmatwała wszystkie motywy do granic możliwości. Po prostu za dużo wszystkiego. Nie polecam.


Książkę otrzymałem z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl oraz dzięki uprzejmości wydawnictwa WAB