Tańcząca recenzja

Jest rok 1959. Nastoletnia Casey Quinn wie, że urodziła się po to, aby tańczyć. Jej największym pragnieniem jest zostać baletnicą. Nie może pobierać profesjonalnych lekcji tańca, ponieważ wychowujące ją mama oraz babcia sprzątają w szpitalu i nie mogą pozwolić sobie na taki wydatek. Casey jednak nie poddaje się i cały czas tańczy, przepełniona wizjami wielkiej kariery.

Pewnego dnia dziewczyna decyduje, że zdobędzie pieniądze na bilet do Nowego Jorku, gdzie ma się odbyć przesłuchanie do szkoły baletowej. Żeby zdobyć potrzebną sumę, po lekcjach pomaga sprzątać w szpitalu. Jest pewna swojego talentu i gdy przybywa do Nowego Jorku nie ma wątpliwości, że otrzyma stypendium. Spotyka ją ogromne rozczarowanie, ale los szykuje dla niej jeszcze niejedną niespodziankę…

„Tańczącą” czyta się szybko i z przyjemnością. Jest to opowieść, która niesie za sobą wyraźne przesłanie – walcz o spełnienie marzeń i nigdy się nie poddawaj! Casey nagle zostaje rzucona na głęboką wodę – z niewielkiego spokojnego miasteczka trafia do ogromnego miasta i świata pełnego rywalizacji. Ta młoda dziewczyna będzie musiała nagle stanąć przed trudnymi decyzjami i napotka na swojej drodze wiele problemów. Ma jednak jeden cel – chce zostać jak najlepszą tancerką.

Książka jest napisana prostym językiem, który (zważywszy na czas akcji) miejscami wydaje się zbyt nowoczesny. Jest w niej kilka wątków, których zakończenie z chęcią bym poznała, ale niestety nie zostały rozwinięte. Nie przeszkadza to jednak w odbiorze całości. Jest to powieść o ogromnej pasji do tańca i pokonywaniu przeciwności losu, skierowana przede wszystkim do nastolatek. „Tańcząca” pomimo przewidywalności posiada interesującą fabułę i jest pełna uroku.