Tamte dni, tamte noce recenzja

Autor: Andre Aciman
Liczba stron: 188
Około 1983 Roku. Elio ma siedemnaście lat i żydowskie pochodzenie. Jego ojciec jest amerykańskim wykładowcą, a matka włoszką razem mieszkają w kraju jego rodzicielki, w starej willi na obrzeżach niewielkiego miasteczku o nazwie Bordighera (nazywanego w powieści B.). Zainteresowany muzyką oraz literaturą chłopak na każde lato przenosi się do niewielkiego pokoju, aby w jego na okres sześciu tygodni mógł zamieszkać akademicki uczeń z USA. Gdy Olivier przyjeżdża, początkowo wydaje się chłopcu dość arogancki, ale z czasem Elio odkrywa, że zauroczył się w tym niezwykle bystrym 24-latku. To historia  nagłego i intensywnego romansu między dorastającym chłopcem a gościem jego rodziców w letnim domu we Włoszech. Obaj są zaskoczeni wzajemnym zauroczeniem i początkowo każdy z nich udaje obojętność. Ale w miarę jak mijają kolejne niespokojne letnie tygodnie, ujawniają się ukryte emocje: obsesja i strach, fascynacja i pożądanie, a ich namiętność przybiera na sile. Niespełna sześciotygodniowy romans jest doświadczeniem, które naznacza ich na całe życie. To, co odkrywają na Rivierze i podczas namiętnego wieczoru w Rzymie, jest jedyną rzeczą, której boją się już nigdy więcej nie znaleźć: totalną bliskością. Dzięki znakomicie uchwyconej psychologii, która towarzyszy zauroczeniu, książka jest szczerą, przeszywającą serce elegią o ludzkiej namiętności, której nie da się zapomnieć. Jeśli kiedykolwiek padliście ofiarą takiego uczucia.