Trylogia kopenhaska recenzja

“Trylogia kopenhaska” to autobiograficzna proza duńskiej pisarki Tove Ditlevsen. Składają się na nią trzy części:”Dzieciństwo”, “Młodość” i “Uzależnienie”. Każda z tych części opisuje pewien fragment z życia pisarki, dzięki czemu mamy dokładny wgląd w jej koleje losu, a nie były one łatwe i przyjemne.

Smutne dzieciństwo spędzone w domu pozbawionym miłości i zrozumienia, surowa szkoła, szara rzeczywistość wokół i marzenia małej dziewczynki, która zaczyna pisać wiersze i pragnie zostać znaną pisarką. Młodość, która przypada na czas wojenny i powojenny, wypełniona poszukiwaniem swojego miejsca w życiu, a może raczej poszukiwaniem miłości, próbami literackimi, debiutem wydawniczym i jakąś namiastką życia rodzinnego, obfitującego zresztą w dramatyczne momenty. I wreszcie część trzecia, “Uzależnienie”, najbardziej dla mnie przejmująca i wstrząsająca. Szczera to bowiem i jakby pozbawiona emocji relacja kobiety, znanej już wówczas pisarki, popadającej w uzależnienie, odsuwajacej się od życia, zapadajacej w letarg. I mąż, który wciąga ją w to uzależnienie. Czy Tove znajdzie w sobie siłę do pokonania własnych słabości? Na to pytanie nie książka przynosi odpowiedź, ale dalsze, tragiczne losy pisarki zakończone jej samobójstwem.

Muszę przyznać, że “Trylogia kopenhaska” to trudna i mroczna lektura, przesiąknięta bólem istnienia, melancholią, ale wciągająca czytelnika w swoją historię. Książka, której czytaniu towarzyszy zdziwienie - jak można w taki prosty, lekki, szczery sposób pisać o bolesnych, czasami bardzo intymnych, sprawach i to pisać pięknie, autorka bowiem po mistrzowsku operuje językiem, wiernie oddając emocje, uczucia, myśli. Urzekły mnie jej niektóre spostrzeżenia, bardzo obrazowe, niezwykłej urody, chociażby takie zdanie: “...pokój dzienny jest wyspą światła i ciepła przez wiele tysięcy wieczorów…” albo “ podnoszę wzrok na moją gwiazdę wieczorną - jest jak życzliwe oko Boga…”.

Poruszająca to proza, aktualna mimo upływu lat, warta przeczytania. Na pewno lektura “Trylogii kopenhaskiej” dostarczy czytelnikowi wielu emocji, wywoła silne uczucia! Polecam tę klasykę literatury skandynawskiej, jak mówi się o tej książce.