Szepty zmarłych recenzja

Simon Beckett to brytyjski dziennikarz i pisarz. Publikował m.in. w „The Times”, „The Independent on Sunday”, „The Daily Telegraph” i „The Observer”. Był już wcześniej autorem kilku powieści i nowel kryminalnych, jednakże większy rozgłos zyskał dopiero po wydaniu w 2006 powieści Chemia śmierci z gatunku thrillerów medycznych, której głównym bohaterem był David Hunter. Książka ta była nominowana do nagrody Złoty Sztylet, przyznawanej w gatunku powieści kryminalnych. „Szepty zmarłych” to kontynuacja „Chemii śmierci”.

Tennessee. Ośrodek Badań Antropologicznych, lepiej znany pod inną nazwą „Trupia Farma” jest miejscem, gdzie David Hunter postanawia otrząsnąć się po tragicznych wydarzeniach jakie niedawno wstrząsnęły jego życiem. Jeszcze kilka miesięcy wcześniej zmagał się z tragiczną śmiercią żony i córki oraz walczył z seryjną morderczynią, która chciała zamknąć jego powieki na zawsze. Osobą, która napawała się widokiem szkarłatnej krwi, wolno płynącej po ciałach swoich ofiar…

Antropolog sądowy docierając do Tennessee próbuje wrócić do dawnych zajęć po okiem doktora Toma Liebermana. Na nowo odkrywa tajniki zawodu rozkładających się ludzkich zwłok, wydzielających słodką i mdlącą woń, pokrytych larwami much i innych owadów. Taki widok przeraziłby pewnie wielu… ale nie Huntera.

Wewnętrzny spokój Davida niespodziewane burzy tajemnicze śledztwo… śledztwo, które wyjaśnia przyczynę wielu okrutnych zabójstw dokonanych na zwykłych ludziach.

Książka ta porusza problemy natury psychologicznej. Zagłębiając się w nią odkrywamy świat mordercy, poznajemy jego przesłanki i uczucia, dowiadujemy się dlaczego wstąpił na drogę zbrodni. Z drugiej jednak strony wcielamy się w postacie ludzi, którzy pragną rozszyfrować zbrodniarza i udaremnić jego czyny. Wszystko to pozwala nam lepiej odczuć i zrozumieć skomplikowaną osobowość ludzką. Thriller ten przez cały czas trzyma nas w ogromnym napięciu. Wyzwala w czytelnikach wiele uczuć, takich jak niepewność, ciekawość czy wzruszenie… Simon Beckett, chcąc nas jeszcze bardziej zaciekawić w niezwykły, ale jednocześnie przejrzysty sposób opisuje tajniki zawodu antropologa sądowego. Na szczególną uwagę zasługują tutaj chociażby opisy procesu identyfikacji zwłok czy skomplikowanej anatomii człowieka. Już po przeczytaniu kilku pierwszych stron książki dostrzegamy wyrazistość jego języka, który czyta się z ogromną lekkością.

Z pewnością mogę stwierdzić, iż jest to książka godna polecenia. Szczerze zachęcam wszystkich lubiących taką właśnie literaturę do przeczytania tego egzemplarza.