Szepty przeszłości recenzja

Lubię sięgać po powieści debiutantów, bo ciągle poszukuję nowych perełek książkowych. I chociaż mam swoich ukochanych autorów, których książki czytam w ciemno, to zawsze staram się dawać szansę autorom, którym nie znam, a szczególnie właśnie tym rozpoczynającym swoją karierę w pisarskim świecie. „Szepty przeszłości” to debiut Pani Sandry Nikoniuk, naprawdę niezwykle interesująca pozycja, pełna emocji, zagadek, miłosnych perypetii i z historią w tle.

Polska w drugiej połowie dziewiętnastego wieku to czas zaborów, cenzury i ciągłego strachu przed wrogiem. Łucja od dziecka pracuje w dworze hrabiostwa Kościeszewskich. Jednak nie jest zwyczajną służącą, a towarzyszką hrabiny. Rozalia wzięła młodą dziewczynę pod swoje skrzydła, nauczyła czytać, pisać, wysławiać się, a także zapewniła jej odpowiednie wykształcenie, a w ciągu paru lat zrobiła z niej swoją powiernicę. Łucja widzi, jak bardzo nieszczęśliwa jest jej pani i jak cierpi w małżeństwie, do którego zmuszono ją przed laty. Musi też znosić obecność córki męża w ich domu, której matką jest chłopka, a ich jedyny syn Edmund jest specyficznym młodzieńcem. Rozalia topi więc swoje smutki w oparach opium, kiedy jednak niespodziewanie zachodzi w ciążę, postanawia zmienić swoje nawyki, ale tez wtajemnicza Łucję w pewien sekret, który może wywołać skandal wśród łódzkiej arystokracji. Młoda dziewczyna zaczyna znajdować na progu swojego pokoju, kwiaty, liściki miłosne, a panicz Edmund czyni jej dziwne propozycje, które ją przerażają, boi się jednak o nich wyznać swojej pani. W dodatku dostrzega też zainteresowanie hrabiego Kościeszewskiego swoją osobą…. Czy ulegnie hrabiemu pomimo tego, że jest przywiązana do swojej pani? Jakie sekrety wyjdą na jaw w „domu cieni”, jak nazywany jest majątek hrabiostwa? I czy faktycznie nad cała rodziną wisi klątwa?

„Szepty przeszłości” to wciągająca opowieść o samotności, ciemnych zakamarkach ludzkiej duszy i o miłości, która nie zawsze niesie za sobą radość, ale potrafi też niszczyć. Autorka naprawdę realnie odmalowała obraz Polski w drugiej połowie dziewiętnastego wieku, próbującej po raz kolejny poprzez wybuch powstania styczniowego zawalczyć o swoją wolność. Polska jest więc krajem rozdartym, w którym jedni chcą walczyć, inni nie widzą w tym sensu, miejscem pełnym podziałów społecznych, często zacofanym, w którym królują gusła i liczne zabobony, a rolą kobiety jest podporządkowanie się mężczyznom i rodzenie dzieci. Nie brakuje w niej emocji znanych kobietom niezależnie od czasów, w którym przyszło im żyć i tego dążenia do szczęścia za wszelką cenę. Naprawdę świetny debiut i polecam z całego serca.