Szept syberyjskiego wiatru recenzja

Kalina po tragicznej śmierci rodziców zamieszkała ze swoją ciotką za granicą. Po wielu latach na prośbę babci wraca do Polski i rozpoczyna pracę w jej firmie. Tam poznaje Sergiusza, nieprzyjemnego typa, który bardzo uprzykrza jej życie. Razem jadą do Rosji na spotkanie służbowe. Kalina ma tam jeszcze wykonać pewne zadanie powierzone przez babcie, mające związek z przeszłością. Czy relacja jej i Sergiusza poprawi się? Rodzinna przeszłość zaprowadzi Kalinę aż na Syberię, gdzie będzie musiała wsłuchać się w samą siebie. Czy tajemnica jaką ukrywa przed nią babcia i Sergiusz złamie jej serce? Czy szept syberyjskiego wiatru wskaże jej drogę?

To wyjątkowa i magiczna opowieść. Fabuła jest genialna i porywająca. Kalina musi zmierzyć się nie tylko z rozpoczęciem nowego życia w innym kraju, ale również z przeszłością, która jest dla niej bolesna. Bardzo podobały mi się malownicze opisy Rosji i dawnych wierzeń, które niewątpliwie nadały klimat całej historii. Postaci zapadają w pamięć na długi czas i urzekają swoim charakterem. Kalina mimo tragedii jaka ją spotkała jest pełna optymizmu i twardo stąpa po ziemi. Leonia mimo swojej surowości i niekiedy chłodnej postawy wcale nie jest taka zła jak się wydaje. Katię pokochałam od razu. Niezwykle charyzmatyczna i pogodna kobieta, która potrafi być również uparta. Renata i Bartek okazali się wielkim wsparciem dla Kaliny. Sergiusz, no cóż, na początku krew mnie zalewała czytając jak traktował Kalinę. Jednak im bliżej końca, tym bardziej się do niego przekonywałam i ostatecznie okazał się czarującym facetem. Fabuła poprowadzona została dwutorowo. Dzięki temu możemy poznać również historię Joanny i jej niesamowitą walkę z niepełnosprawnością. Mimo dużej ilości stron książkę czyta się bardzo szybko. Nie przeszkadzały mi nawet rosyjskie dialogi. Jestem oczarowana tą historią i z pewnością sięgnę po inne książki autorki.