Szalony rok recenzja

Jestem lekarzem weterynarii i interesują mnie książki związane z tym zawodem, głównie takie, gdzie sporo jest o pracy ze zwierzętami, a nie tylko wzmianka, że jeden z bohaterów udał się do lecznicy. 
Nie ma ich zbyt wielu, toteż bez zastanowienia zaczęłam czytać "Szalony rok" - debiut autorki.
Ania, córka znanego warszawskiego lekarza weterynarii, doktora Oczko, niedawno ukończyła studia - oczywiście weterynaryjne.
Po kłótni z ojcem, człowiekiem równie znakomitym jako lekarz, jak trudnym we wspólnym życiu i pracy, wyprowadziła się do Anglii. Tam, tuż przed świętami Bożego Narodzenia odbiera w nocy telefon od ojca, bardzo jak na niego dziwny. Zaniepokojona, nie mogąc dowiedzieć się niczego konkretnego przez telefon, decyduje się, wspólnie z siostrą, na powrót do Warszawy. Rzeczywistość okazuje się gorsza niż najgorszy sen - z przeszłości zostaje jej i siostrze tylko dom .... 
Podejmują decyzję, która jest szalona, trudna i może nawet nierealna ...

Nic nie mogę zarzucić sprawom zawodowym. Nie zauważyłam błędów czy niemożliwości.  Wprawdzie niektórzy mogą uważać, że w ogóle treść książki jest mało prawdopodobna - ale to przecież życie pisze najlepsze scenariusze, czyż nie?
I bardzo zaciekawiła mnie osoba autorki ...
Zachęcam do przeczytania. Mi się podobała.