Bezdech recenzja

Bezdech. Panika. Pustka. Znacie to uczucie, gdy lęk odbiera oddech, a każdy dzień to walka o przetrwanie.
Kaja zna je doskonale. Bohaterka książki Anny Hebdy to samotna matka nastoletniej Gai i opiekunka w ośrodku dla trudniej młodzieży. Życie doświadczyło ją tak mocno, że niejedna osoba padła by pod ciężarem bólu, cierpienia i straty. Ale nie ona. Nie tylko się nie poddała, ale także całkowicie poświęciła się, pomagając wstać z kolan młodym ludziom z problemami. Stała się ich mentorką i ogromnym wsparciem, a swoim ciepłem mogłaby obdarzyć cały świat, a i tak starczyłoby na jeszcze więcej. Kiedy jedna z podopiecznych ucieka z ośrodka, Kaja rusza jej śladem i postanawia o nią walczyć.

Życie czasami potrafi dokopać jak nikt inny. Jedni padają pod ciężarem trosk, a drudzy otrzymują skrzydła i wzbijają się ponad wszystko. Rysiek Riedel śpiewał, że każdy ma swojego anioła. Kaja nim niewątpliwie jest. Autorka stworzyła piękny portret kobiety silnej, niezależnej i walecznej. Kobiety o wielkim sercu i niespotykanym pokładzie dobroci. Zresztą kobiety dominują wśród wszystkich bohaterów książki i mają tutaj ogromne znaczenie.
Ta książka to cała paleta emocji, które nie opuściły mnie nawet po odłożeniu książki. Popłakałam sobie nie raz, ale także nie zabrakło uśmiechu i refleksji. Autorka udzieliła nam wielu cennych lekcji o życiu, które trzeba chłonąć pełną piersią, a z każdej porażki można wyjść zwyciezko. Słabość też potrafi być naszą siłą. Trzeba tylko wiedzieć, jak sobie z nią poradzić.
Mimo trudnych tematów oraz bijącego momentami smutku, ta historia to także spora dawka optymizmu i nadziei. To opowieść o sile dobroci i walce o siebie oraz innych. Każdy los można odmienić nawet drobnym gestem, chwilą rozmowy oraz poświęconym czasem.
Piękny debiut pani Anny. Gratuluję.
Wydawnictwu @wydawnictwo_magnolia dziękuję za egzemplarz do recenzji.

„Bo życie to ciągła podróż. Nieustanna. Przez mgły, bezdroża i góry. I nieważne, dokąd zmierzasz, dziecko. Ważne z kim tę podróż dzielisz.”