Bo tylko czarne oczy recenzja

Znacie książki autorki, która słynie z genialnego i niezwykle lekkiego pióra? Jeśli nie, to szybko nadróbcie to niedopatrzenie. Pani Agnieszka tworzy niepowtarzalne, pasjonujące dzieła, które porywają czytelnika, dostarczają wielu emocji i zapadają głęboko w pamięć.

Ta pozycja jest komedią romantyczną i to taką, która rozbawiła mnie do łez. Wiele razy wybuchałam niepohamowaną salwą śmiechu. Powieść jest nieprzewidywalna, obfituje w wiele zaskakujących zwrotów akcji, zawiera rozbudzające wyobraźnię opisy i pozwala na pełny relaks.

Julia budzi się na egzotycznej plaży i jak się okazuje, znalazła się tu przez przypadek. Jej oprawcą okazuje się przystojny lecz i niezwykle tajemniczy Javier. Od pierwszych chwil rodzi się między nimi antypatia i aż iskrzy, gdy oboje są w swoim towarzystwie. Obsypują się nieprzyjemnymi epitetami, dokuczają oraz wyśmiewają się z siebie. Ta pyskata dziewczyna to prawdziwy wulkan energii i nieobliczalnych pomysłów, zagrażających gospodarzowi jak i tym, którzy jej podpadli. Jeśli w jej rękach znajdzie się pistolet, kokosy, młotek a nawet kot Puszek, to potrafi zamienić je w śmiercionośną broń.

Co wyniknie z przymusowego urlopu na wyspie? Czy Javier i Julia zawiążą nić porozumienia i zakopią topór wojenny? Kto porywa dziewczynę po raz drugi i czy jej coś grozi?

Podczas lektury nie było nawet ułamka sekundy, gdzie bym się nudziła. Wciągnęła mnie ciekawa fabuła, przez którą przebrnęłam w rekordowym tempie, gdyż musiałam szybko dowiedzieć się jak zakończy się ta powieść. Intryga i aura tajemniczości utrzymywała się praktycznie do samego końca, a rozwijające się uczucie między tą dwójką o takich nieujarzmionych temperamentach powodowało, że atmosfera gęstniała i podnosiła się do temperatury wrzenia.

Pisarka po mistrzowsku napisała tę cudowną historię, która jest spójna, przemyślana i zawiera wiele dialogów, o których ciężko mi będzie zapomnieć. Dawno nie bawiłam się tak dobrze z książką, która przeniknęła do mego umysłu i nim zawładnęła.

Jeśli szukacie czegoś lekkiego, co będzie doskonałą odskocznią od cięższych pozycji, które czytacie na co dzień, to polecam „Bo tylko czarne oczy...”