Wigilijna przystań recenzja

Jak często zdarza wam się czytać książki tematyczne poza sezonem? Mi bardzo często 😂. To głównie z powodu tego, że jest ich do przeczytania zbyt dużo. 

Książka Sylwii Trojanowskiej smuci, wzrusza, straszy... ale właśnie o to chodzi. Te emocje są obłędne po prostu. Każda strona pozwala wyruszyć w podróż i na nowo ożywić uczucia związane ze świętami. 

Bohaterowie zamieszkują niewielką miejscowość. Wszyscy wszystkich znają, ale każdy ma swoje sekrety. Uwielbiam książki, w których akcja toczy się w niewielkim ścisłym kręgu świadomych swojego istnienia postaci. 

Największa rolę w tej książce odegrała dla mnie miłość Malwiny i Hilarego. Przepiękny zarys prawdziwej niespełnionej nadzieii, która na szczęście kończy się fantastycznie. W naszym świecie jest wiele takich ludzi, którzy mimo wysiłków mają przed sobą ogromny mur do pokonania. Może nie tak drastyczny, raczej przypominający miłość Bartka i Klaudia, ale jednak wysoki mur. Nie powinniśmy się w żaden sposób wstydzić swoich uczuć i podążać ich drogą nawet wbrew innym. Nikt za nas życia nie przeżyje, a mamy je tylko jedno. Warto zadbać o nie samemu. 

Poruszyła mnie także historia Marcina i Jagody. Bardzo współczułam mu tego, że jego żona podążając za zemstą, sławą i pieniędzmi, zaczęła traktować wszystkich, a szczególnie jego protekcjonalnie. Mogę sobie jedynie wyobrazić jego ból w tym momencie, gdy najukochańsza osoba w życiu staje się obcym człowiekiem. Jego dezycja o pogodzeniu zwaśnionych rodzin jest nie tyle odważna, o ile warta ogromnej pochwały. Często tkwimy w nienawiści. Często powielamy schematy bliskich nam osób, dostosowujemy się do bycia solidarnym. Jednak takie wojny i wojenki z czasem stają się zapomniane, a strata niszczy nas od środka. 

Książkę przeczytałam bardzo szybko. Jest lekka, płynna, nie ma w niej żadnego chaosu. Autorka idealnie przekazała wszystkie emocje i zbudowała odpowiednie napięcie. Dzięki temu jesteśmy w stanie poczuć magię świąt i przeżywać wszystkie wydarzenia razem z bohaterami.