Sumienie zasnute mgłą recenzja

"W najbardziej dramatycznej chwili swego żywota przekonała się, że rzeczywistość dzieliła ludzi na dobrych i złych bez względu na narodowość."

Z ogromną niecierpliwością i ciekawością ponownie zanurzyłam się w trudnej, bolesnej, dramatycznej codzienności rodziny Stawińskich. Banderowcy sieją spustoszenie na Wołyniu, nie oszczędzają nikogo i niczego. Masowe bezlitosne, bestialskie mordy, podpalenia, grabieże. Żaden Polak nie może czuć się bezpiecznie. Wanda ucieka do lasu, jednak troska o bliskich nie daje jej spokoju, dziewczyna postanawia wrócić. Stawińscy po kolej dostają się do Łucka, tam u rodziny Heleny znajdują bezpieczne schronienie. Andrzej został powierzony Oleksandrze i wszelki słuch o nim zaginął. Helena została brutalnie zamordowana, Zygmunt jest załamany, nie radzi sobie ze śmiercią żony, coraz bardziej odsuwa się od córek. Rodzina, którą do tej pory spajała Helena, bardzo oddaliła się od siebie, bliskość, zrozumienie i wsparcie zostało utracone.

Nie jest to łatwa opowieść… Wielowymiarowa, wnikliwa perspektywa, fabuła ciekawie poprowadzona ukazuje krwawą masakrę na Wołyniu, pokomplikowane relacje międzyludzkie i przeżywane dramaty. Pani Joanna pisze z pasją czuć ogromną wiedzę historyczną. Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, rewelacyjnie wykreowane osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele sprzecznych emocji. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki.

Ludzkie życiowe zawirowania, na tle zajmująco ukazanego tła historycznego. Spokojna wieś, życzliwi sobie ludzie żyjący obok siebie w zgodzie. Nagle to wszystko przestaje istnieć, rzeź wołyńska zbiera swoje krwawe żniwo. Bestialstwo banderowców nie ma granic, zatracili człowieczeństwo, to nie ludzie, to potwory. Rodzina Stawińskich rozpada się, wydawać by się mogło, że po tym co przeszli będą się wspierać, dbać o siebie, dodawać otuchy. Nic bardziej mylnego, wszyscy doznali wile zła, widzieli straszne rzeczy, jednak nie potrafią być razem. Odsunęli się od siebie, w samotności toczą własne boje, próbują żyć, po prostu żyć. Codzienność naznaczona strachem, niepewnością, walka o przetrwanie.

Fascynująca, mądra, nietuzinkowa, potrzebna opowieść. Daje do myślenia, zostanie we mnie na dłużej. Z niecierpliwością czekam na kolejną część. Z całego serca polecam.