Strażnicy światła recenzja

Miranda, zawodowa fotograf przybywa na Wyspy Farallońskie, które otoczone są mistyczną historią. Wyspy te leżą na Pacyfiku, blisko kalifornijskiego wybrzeża. Jej jedynym towarzystwem przez cały rok ma być sześcioro dziwnych naukowców. Pierwsze miesiące wydają się być spokojne, do czasu...

To, co się rzuca w oczy to opisy przyrody. Fascynujące zwierzęta, przyroda nie do końca odkryta - to idealne miejsce na umiejscowienie akcji książki. Wszędzie pojawia się nawiązanie do śmierci matki. Klimat jest niezwykły i silny. Czytając książkę stajemy się tacy, jak mieszkańcy wyspy - jesteśmy biernymi obserwatorami, nie możemy w nią ingerować. Dostrzegamy zjawiskowość natury, również tę najbardziej niebezpieczną.

Szkoda, że akcja rozwija się trochę powoli. Żywsze wydarzenia pojawiają się dość rzadko, są zbyt mało emocjonujące. Za mało mamy tu energicznego działania. Być może dlatego, że przyspieszenie akcji wpłynęłoby na niekorzystną aurę Wysp, w której zostały przedstawione. Mimo to lekki dreszczyk niepokoju towarzyszy nam do końca książki, a minusy jakie wymieniłem rekompensuje zakończenie. Więcej szczegółów nie zdradzę, aby nie zepsuć przyjemności z czytania.

Powieść ta oczarowuje niesamowitym klimatem i warto po nią sięgnąć. Cudowne opisy, spokojny nastrój, niepewność, tajemnice mogą zszokować wraz z zakończeniem. Szkoda, że mimo wszystko po przeczytaniu pozostał pewien niedosyt.