Obcy powiew wiatru recenzja

 Marcjanna Zielczyńska, maturzystka z kresowego Lubomla na Wołyniu musiała błyskawicznie dorosnąć, kiedy po beztroskich wakacjach na wsi wołyńskiej, wybuchła II wojna światowa, okupanci zmieniali się w błyskawicznym tempie a mieszkający po sąsiedzku Polacy, Żydzi i Ukraińcy stawali przeciw sobie. Autorka za pośrednictwem swej bohaterki, przedstawia jak kształtowały się nastroje w tym tyglu narodowościowym,  umiejętnie wplatając wątki miłosne (bo przecież w tych ciężkich czasach ludzie też kochali). Umiejętnie wplecione w fikcję literacką wydarzenia historyczne sprawiają, że książkę czyta się z wypiekami na twarzy, zastanawiając się do czego może posunąć się człowiek popychany przez nacjonalizm.
" Straszne to były czasy, kiedy marzeniem było zginąć od kuli, nie od siekiery".
Marcjanna wraz z nielicznymi bliskimi, którym udało się przeżyć rzeź wołyńską, zostaje zmuszona po zakończeniu wojny wybrać pomiędzy przyjęciem obywatelstwa
sowieckiego a przymusowym przesiedleniem na zachód Polski. Wybiera to drugie rozwiązanie i tutaj, moim zdaniem autorka zrobiła, mówiąc kolokwialnie kawał dobrej roboty, pokazując wielotygodniową tułaczkę, koczowanie na dworcach kolejowych, trudy podróży wagonami kolejowymi, często będącymi tylko platformami. Podczas tej trudnej drogi dziewczyna doświadcza traumatycznych zdarzeń, które wpłyną na jej dalsze życie.
Powieść przeczytałam niemal na bezdechu, teraz czytam drugi tom, a kolejny będzie miał niedługo premierę. Szczerze polecam miłośnikom sag z wojną w tle.