Srebrna Łania z Visby recenzja

Norwegia rok 1559. Czasy zabójcze dla trojga przeniesionych w czasie o kilkaset lat ziemian. Misja wciąż ta sama-Dotrzeć do Sebastiana Alchemika i zdobyć Oko Jelenia. Lecz na razie muszą ukrywać się przed katem i namiestnikiem. Pomaga im członek Bractwa Świętego Olafa- Nils. W czasie pobytu u Nilsa Marek i Staszek odkrywają tajemnice Heli. Kim była w czasie powstania i jaka miała rolę. Niestety, trójka bohaterów będą musieli się rozstać. Marek zostaje wysłany ma statek Petera Hansavritsona, a Staszek z Helą mają udać się do odległej wioski za górami.Jak potoczy się dalszą przygoda? Jak trójka bohaterów poradzi sobie oddzielnie? Jak Marek poradzi sobie na statku i jak Staszek z Helą przetrwają norweską zimę w górach?

Dobry wieczór I kolejny miesiąc za nami

(Książkowe podsumowanie za kilka dni). Wam też tak szybko zleciał czerwiec? Ja nawet nie zauważyłam, a tu już wrzesień A Jak ten czas leci... Druga część Oka Jelenia podobała mi się o wiele bardziej

niż część pierwsza (co nie znaczy, że była zła. Jej recenzja w poprzednim poście 3). Bohaterowie coraz lepiej się poznają. Udaje im się w końcu nawiązać kontaktu zrozumieć Ine. Jej tok myślenia i świat w którym żyła. Podobało mi się w książce, gdy Staszek porównywał Hele do dziewczyn z jego czasów." Znów przypomniał sobie dziewczyny z klasy. Dlaczego żadna nie nosiła spódnicy do kostek? Albo spodnie, albo mini, albo legginsy. Albo zanegowanie i zamaskowanie kobiecości, albo jej podkreślenie czasem do granic wulgarności. Hela była inna. Naturalna.[...]Prostota, skromność i niewinność westchnął- Tych trzech cech brakowało w mojej epoce". Polecam tą książkę.
Każdy powinnien ja przeczytać.

Uważam, że ta książka pokazuje i uczy wiele ważnych wartości. Było wiele fragmentów, które dały mi do myślenia i zastanowienia się nad sobą i nad współczesnymi ludźmi. Co się stało z ludźmi którymi głównymi wartościami były miłość, wiara i honor? Dlaczego zmienili się w ludzi których obchodzi tylko pieniądz, sława?

Miłego wieczoru i spokojnej nocy °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°