Gad. Spowiedź klawisza recenzja

Po studiach rozważałam przez chwilę ofertę pracy jako psycholog więzienny. Na szczęście szybko odrzuciłam ten pomysł, bo po lekturze tego reportażu jestem pewna, że nie wytrzymałabym tam nawet jednego dnia. Paweł Kapusta opisał pracę strażników więziennych bez żadnego tabu. To zdecydowanie lektura przy której nie należy jeść. Fragmenty o samouszkodzeniach są naprawdę obrzydliwe. Ja nie mogę nawet patrzeć jak ktoś się skaleczy, a tam krew tryska w najlepsze, bo „złodziej” pociął się cały ostrzem z maszynki… Nie zazdroszczę. To praca bardzo odpowiedzialna, trudna i niebezpieczna. Za naruszenie procedur sprawą może zainteresować się prokurator i nagle strażnik znajdzie się po drugiej stronie krat. Do tego działanie w ciągłym zagrożeniu, od fizycznych napaści do możliwości zarażenia się wieloma chorobami, bo chory więzień potrafi przegryźć sobie język i plunąć strażnikowi krwią w twarz... Zdecydowanie mocna rzecz. Czyta się z wypiekami na twarzy i wielkim zainteresowaniem. Zaglądamy do świata, który na co dzień jest dla nas niedostępny. Świata pełnego brudu (dosłownie i w przenośni) oraz historii tak strasznych, że trudno w nie uwierzyć. Chociaż minęło już kilka dni od lektury to nadal siedzą mi w głowie, szczególnie te o rodzicach zabijających własne dzieci… Jak opadną emocje koniecznie muszę przeczytać jeszcze książkę autora o polskiej służbie zdrowia.