Spotkanie w Bagdadzie recenzja

Książka ta ma zupełnie inny klimat niż poprzednie, które czytałam tej autorki. Owszem, podobała mi się, ale czuję po niej pewien niedosyt. Pewien spory niedosyt. Brakowało mi... że tak powiem... jakiegoś punktu, środka akcji. Nie wiem za bardzo, jak mogłabym to nazwać. Podczas czytania tej książki miałam takie uczucie, jakbym odbierała ją przez szybę. Uczucia i wrażenia były lekko przytłumione, jakby rozproszyły się na wszystkie strony i została tylko ich poświata. Czegoś naprawdę mi brakowało, co do końca nie mogę sprecyzować, a co znajdowało się w "I nie było już nikogo" oraz "Morderstwo w Orient Expressie".

Chciałabym zwrócić uwagę na główną bohaterkę, bo dawno nie spotkałam się w żadnej książce z tak irytującą postacią. Po pierwsze - która kobieta zostawia wszystko i wyjeżdża za mężczyzną, do całkiem innego, nieznanego kraju, którego znała tylko 10 minut podczas nic nie znaczącej rozmowy? Dla mnie jest to po prostu czysta głupota, bo jakoś ciężko mi uwierzyć, że zakochała się w nim, zupełnie tego faceta nie znając.

Plus za nieprzewidywalność (czy kiedyś się do tego przyzwyczaję?), bo do samego końca nie sposób odgadnąć, kto jest kluczem całej tej zagadki. A była to osoba, której nawet nie brałam pod uwagę.

Fabuła w zasadzie jest naprawdę ciekawa, ale niestety nie zachwycająca. Początkowo wszystko wydaje się być bez sensu, dopiero później nabiera trochę kolorów. W pewnym momencie miałam wrażenie, jakby się trochę w tej całej akcji pogubiła, ale na szczęście po chwili już wszystko było jasne. Cóż, na tle poprzednich książek ta wypadła naprawdę słabo. Jakoś nie widzę potrzeby powracania do niej, przynajmniej nie w najbliższym czasie.