Sny pachnące poziomkami recenzja

„Sny pachnące poziomkami” to książka o stracie, żałobie, samotności i miłości. Jest to powieść, która potrafi wzruszyć i chwycić za serce. Bardzo polubiłam główną bohaterkę Lenę Szejnę. Dziewczyna w wieku 19 straciła ojca. Została sama z macochom i jej córką, Iwoną. Jej ojciec był leśniczym i od dziecka dziewczyna mieszkała w otoczeniu lasu i ciszy. Po śmierci jej ukochanego taty musiała opuścić to miejsce i zrobić miejsce następnemu leśniczemu. Macocha dostała mieszkanie w zastępstwie, ale Lenki nie chciała zabrać ze sobą. Dziewczyna została sama w pustej leśniczówce, którą musi opuścić w ciągu 3 miesięcy. Z pomocą jej przybywa Kamil. Starszy o 7 lat mężczyzna, który jest podleśniczym. Dostał tę pracę dzięki tacie Leny i teraz czuje, że powinien pomóc młodej. Tylko czy oby na pewno kieruje się tylko chęcią odwdzięczenia się? Lena by stanąć na nogi wyjeżdża do Gdańska, gdzie rozpoczyna nową pracę i nowe życie. Jednak czy jest możliwe być szczęśliwym w miejscu, w którym czuje się więźniem czterech ścian? Końcówka książki sprawiła, że się rozpłynęłam i poczułam ulgę… Ale dlaczego ją poczułam to już musicie sami przekonać się.

Jeśli lubicie książki, w których przyroda gra główną rolę to bardzo polecam „Sny pachnące poziomkami”. W powieści tej ukazany jest kontrast pomiędzy życiem na wsi i w mieście. Lena w Gdańsku nie potrafiła odnaleźć się. Dusiła w nim i wciąż myślała o miejscu, w którym się wychowała i o rodzicach.

Pani Wioletta napisała piękną historię, która dzięki opisanej przyrody czytelnik czuje się zrelaksowany, a z drugiej strony przeżywa to wszystko co przeżywa główna bohaterka. Powieść dostarcza wielu emocji. Od żalu i smutku po stracie ukochanego taty, napięcia i przygnębienia związanego z naglą zmianą w życiu młodej dziewczyny, po uczucie ulgi i spokoju.

Historia opisana przez autorkę przekonała mnie i bardzo chętnie poznam dalsze losy bohaterów.

„Pierwsza miłość, ta najpiękniejsza, która kształtuje nasze myśli i serca na zawsze. Ta, o której śnimy wieczorami, będąc w kolejnym, lepszym lub gorszym, związku. Ta wyidealizowana, jedyna i niepowtarzalna.”