Chemia śmierci recenzja

David Hunter ucieka z Londynu przed demonami przeszłości do spokojnego miasteczka Manham, gdzie zatrudnia się jako lekarz rodzinny. Po trzech latach nadal pozostaje tym obcym dla miejscowych, a gdy w lesie zostają znalezione zwłoki kobiety - podejrzenia padają na niego. Matka chłopców, którzy odnaleźli ciało domyśla się kim jest ofiara, ponieważ ta jej się przyśniła dzień wcześniej. Policja szybko odkrywa kim był Hunter w Londynie i prosi go o pomoc w zidentyfikowaniu kobiety, kiedy zaś znika kolejna - dawny antropolog sądowy w pełni angażuje się w sprawę i z całych sił stara się pomóc w śledztwie. Wspomnienia jednak nie dają o sobie zapomnieć, co noc śni mu się żona wraz z córką, a badania, które przeprowadza na zwłokach wcale nie ułatwiają mu pogodzenia się z tragedią, która spotkała jego rodzinę.

"Chemia śmierci" to pierwsza część serii z Dr Davidem Hunterem. Fabuła od samego początku wciąga i już nie mogę się doczekać, kiedy w moje rączki trafi kolejny tom. Narracja pierwszoosobowa prowadzona przez Huntera przeplatana jest rozdziałami z perspektywy ofiar, które potęgują napięcie podczas odkrywania sprawcy. I choć domyślałam się, kim on jest to autor skutecznie wodził mnie za nos i tym razem, gdy moje przypuszczenia się sprawdziły byłam zadowolona, że udało mi się rozwiązać sprawę. Ani przez chwilę nie pomyślałam, że historia jest przewidywalna, absolutnie.

Opisy rozkładu ciał były niesamowicie fascynujące, już przy pierwszej ofierze moim skojarzeniem był Hannibal Lecter. Zarówno układ zwłok, jak i aranżacja miejsca zbrodni oraz tworzenie profilu psychologicznego sprawcy na podstawie antropologi sądowej przywiodły mi na myśl właśnie tego seryjnego mordercę i psychiatrę. Porównanie moje wynika tylko i wyłącznie z uwielbienia nad tą postacią, a książka Simona Becketta jest na równie wysokim poziomie. Mroczny klimat, świetnie wykreowane postacie, makabryczna zbrodnia w tle... czego chcieć więcej? Z czystym sumieniem polecam, nie zawiedziecie się, ja się nie zwiodłam.