Śmieć recenzja

"Dzieci z Behali są piękne, a widok ich, grzebiących w śmieciach cały dzień, łamie serce."

Surowym stylem spisana historia nastoletnich chłopców z Filipin, którzy mieszkali i żyli na wysypisku śmieci, do momentu, kiedy pewnego dnia nie znaleźli skarbu...

Raphael ma czternaście lat i mieszka na Filipinach, na śmieciowisku Behala. Wraz z przyjacielem, Gardo, spędza większość dnia grzebiąc w śmieciach, szukając czegoś do jedzenia i do sprzedania.
Większość dzieci w wiosce Rafaela rezygnuje ze szkoły, mając do wyboru śmierć głodową albo naukę. Spędzają dni, przesiewając śmieci, aby przynajmniej w taki sposób pomóc swoim rodzinom. Postrzegają szkołę jako stratę czasu, chociaż mają tam taką możliwość uczenia się, bo na terenie wysypiska działa szkoła misyjna.
Pewnego dnia, gdy Raphael i Gardo przechodzą kolejny raz przez stos śmieci, znajdują worek śmieci, który... wyzwala łańcuch wydarzeń, zmieniający ich życie. Wraz z trzecim kolegą, Jun - Junem będą musieli stawić czoła nie tylko niebezpieczeństwu, ale także skorumpowanej policji i zawieść zaufanie najbliższych osób...Klimat jest tak samo surowy, jak narracja, styl bardzo podobny do Nie boję się, a zakończenie, nie wiem dlaczego, skojarzyło mi się ze Skazanymi na Shawshank :) Czytając, widzimy bardzo realistycznie przedstawiony świat biedy, ale też dziecięcą determinację, spryt i... szczęście.
Polecam, jak każdą zresztą opowieść o dzieciakach.
Filmu nie widziałam.
PRZEPIĘKNA, KUSZĄCA OKŁADKA!