Sekretny składnik recenzja

𝑆𝑧𝑦𝑏𝑘𝑜 𝑠𝑝𝑟𝑜𝑤𝑎𝑑𝑧𝑖ł𝑎 𝑛𝑖𝑒𝑑𝑜ś𝑤𝑖𝑎𝑑𝑐𝑧𝑜𝑛𝑒𝑔𝑜 𝑚𝑎𝑟𝑘𝑒𝑡𝑖𝑛𝑔𝑜𝑤𝑐𝑎 𝑛𝑎 𝑧𝑖𝑒𝑚𝑖ę. 𝐿𝑢𝑑𝑧𝑖𝑒 𝑧 𝑗𝑒𝑗 𝑧𝑎𝑠𝑖ę𝑔𝑎𝑚𝑖 𝑤 𝑠𝑜𝑐𝑖𝑎𝑙 𝑚𝑒𝑑𝑖𝑎𝑐ℎ 𝑛𝑖𝑒 𝑝𝑟𝑜𝑚𝑜𝑤𝑎𝑙𝑖 𝑛𝑖𝑐𝑧𝑒𝑔𝑜 𝑧𝑎 𝑝𝑎𝑟ę 𝑔𝑟𝑎𝑡𝑖𝑠𝑜𝑤𝑦𝑐ℎ 𝑠𝑘𝑜𝑟𝑢𝑝 𝑜𝑟𝑎𝑧 𝑑𝑜𝑧𝑔𝑜𝑛𝑛ą 𝑤𝑑𝑧𝑖ę𝑐𝑧𝑛𝑜ść 𝑝𝑟𝑜𝑑𝑢𝑐𝑒𝑛𝑡𝑎.

Telewizja prześciga się w emitowaniu wszelkiego rodzaju show kulinarnych, takich programów na przestrzeni lat pojawiło się już wiele. Telewizyjne programy kulinarne to produkcje, gdzie przepisy pokazują nie tylko znani kucharze, ale swoje możliwości kulinarne mogą zaprezentować osoby, które są zupełnymi amatorami. To, co widzimy potem na ekranie, znacznie odbiega od rzeczywistości, bo jest tylko tym, co realizatorzy programów chcą, żebyśmy zobaczyli. Doskonale wiemy, że tak naprawdę wygląda to zupełnie inaczej i wizerunek pokazywanych nam osób, w życiu prywatnym znacznie odbiega od tego, jaki kreuje im telewizja. Zdajemy sobie też sprawę, że kulisy tworzenia programów i ich sposobu produkcji znacznie różnią się od tego, co potem prezentuje się nam w telewizyjnym show.

Izabela Frączyk i Jagna Rolska pokusiły się na pokazanie tego show-biznesu od zupełnie innej strony i moim zdaniem wyszło im to perfekcyjnie. Autorki tak doskonale się uzupełniają, że gdybym nie wiedziała, że obie maczały paluszki w tej smakowitej potrawie, to pomyślałabym, że 𝑆𝑒𝑘𝑟𝑒𝑡𝑛𝑦 𝑠𝑘ł𝑎𝑑𝑛𝑖𝑘, napisała jedna z nich. W swojej książce puściły oczko nie tylko do tego typu programów i do całej machiny rządzącej światem mediów, ale do osób, które kreują taką wizję, jaką ludzie chcą zobaczyć, bo rzeczywistość bardzo często jest zupełnie inna. Tu trwa walka na noże, dosłownie i w przenośni o zasięgi, sponsorów i sławę.

Zmanierowana celebrytka Liliana Krasnodębska, gwiazda programów kulinarnych i Sebastiano Costa uznany kucharz, który pomimo wieloletniego pobytu w naszym kraju nie nauczył się mówić poprawnie po polsku, mają spotkać się w Zakopanem w programie na żywo i stanąć w konkury o główną nagrodę. Tamtejszy bogaty biznesmen Gustaw Groń wymyślił sobie program o wielkanocnym gotowaniu, oczywiście w jego renomowanej restauracji Serce Tatr. Dodatkowo patronat prezydenta miasta i paru innych szych oraz pojawienie się wszystkich ludzi liczących się w branży, ma programowi zapewnić pewny sukces.

To, że Liliana i Sebastiano szczerze się nienawidzą i od dawna ze sobą konkurują, jest tajemnicą poliszynela. Żadne z nich nie odpuści udziału w programie, wiedząc, że bierze w nim udział to drugie. Ta dwójka pała do siebie taką niechęcią, że żadne z nich nie ustąpi pola drugiemu. Będą chcieli wygrać ten program za wszelką cenę i wykorzystają do tego każdego, kto może im w tym pomóc.

W wyniku nieprzewidzianych okoliczności realizacja programu musi zostać przeniesiona do pensjonatu Klemensa Smrek Kotelnickiego. Kulinarne show przecież musi trwać, bo machina programu już ruszyła. Zaskoczony dobrotliwy Klemens unikający ludzi nagle znajdzie się przed kamerami, chociaż wcale o tym nie marzył. Okaże się przy tym doskonałym kucharzem, choć dotąd uważał się jedynie za kuchennego amatora.

Od pierwszej chwili ujął mnie żartobliwy styl pisania autorek, które w lekki i zabawny sposób traktują swoich bohaterów, nie szczędząc im uszczypliwości i prześmiewczych komentarzy. Izabela Frączyk i Jagna Rolska z przymrużeniem oka pokazały kulisy powstawania kuchennych reality show. Wśród pojawiających się postaci nietrudno bowiem rozpoznać telewizyjnych celebrytów. Mimo pojawiających się kąśliwych uwag w stosunku do bohaterów to autorki starały się pokazać ich ludzką twarz. Z czym na co dzień muszą się borykać i dlaczego tak zadzierają nosa i starają się wygrać za wszelką cenę, nie przebierając w środkach.

Światkowi zmanierowanych gwiazd, autorki przeciwstawiły przesympatyczną ekipę mieszkańców Zakopanego. Miłych i uczynnych, którzy w innych widzą człowieka. Zwyczajnych ludzi z sercem na dłoni, na których z całą mocą spada fakt, że prawda ekranu nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Wszystko w tym świecie jest na opak. Ci dobrzy są zupełnie inni, niż chcieliby, żeby ich postrzegano, natomiast źli wcale tacy nie są, za jakich uchodzą.

Ze wszystkich bohaterów, jakich panie stworzyły, najbardziej moje serce skradła Maria, babcia Klemensa. Charakterna, mądra, chętnie służy pomocą i dobrą radą. Ciepła i dobroduszna, jak tylko potrafi być babcia, ale jak trzeba, każdego postawi pod ścianą i nikt nie będzie miał śmiałości jej się sprzeciwić. Mądrość ludowa Marii ostudzi skrajne emocje panujące w telewizyjnej ekipie i nie dopuści, by podstępny uczestnik programu wydostał recepturę na farsz do znakomitych pierogów serwowanych w pensjonacie Klemensa.

𝑆𝑒𝑘𝑟𝑒𝑡𝑛𝑦 𝑠𝑘ł𝑎𝑑𝑛𝑖𝑘 to świetnie napisana powieść, wspaniała uczta literacka zapewniająca bezcenne chwile relaksu. Doskonała rozrywka na bardzo dobrym poziomie, przy której bawiłam się wyśmienicie. Autorki stworzyły smakowitą opowieść, od której trudno było się oderwać i z żalem żegnałam się z bohaterami. Chwilami było zabawnie, chwilami bardzo poważnie, a momentami zaskakująco. Intrygi, romanse, świetne dialogi, znalazło się tu też miejsce na wątek kryminalny. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że pisanie w duecie ma zarówno swoje plusy, jak i minusy, ale w przypadku 𝑆𝑒𝑘𝑟𝑒𝑡𝑛𝑒𝑔𝑜 𝑠𝑘ł𝑎𝑑𝑛𝑖𝑘𝑎 dostrzegłam tylko same plusy. Wszystko idealnie dopracowane, dopieszczone w każdym calu, że trudno byłoby wyodrębnić, która z pań napisała dany fragment. Interesująca fabuła, perfekcyjnie rozpisana akcja i co najważniejsze lekki i przyjemny styl pisania, uprzyjemniający czytanie. Oryginalny pomysł, znakomicie zrealizowany, a w tle opisy pięknych górskich krajobrazów, wyszukanych potraw i podhalańskich przysmaków. Okazuje się, że wcale nie trzeba być celebrytą, żeby zostać gwiazdą kuchni i zaczarować gości wymyślonymi przez siebie potrawami.

𝑊 𝑔łę𝑏𝑖 𝑠𝑒𝑟𝑐𝑎 […]𝑛𝑖𝑒 𝑙𝑢𝑏𝑖ł 𝐾𝑜𝑟𝑛𝑒𝑙𝑎 𝑤ł𝑎ś𝑐𝑖𝑤𝑖𝑒 𝑡𝑦𝑙𝑘𝑜 𝑧𝑎 𝑡𝑜, ż𝑒 𝑛𝑖𝑒 𝑝𝑜𝑡𝑟𝑎𝑓𝑖ł 𝑏𝑦ć 𝑡𝑎𝑘𝑖 𝑗𝑎𝑘 𝑜𝑛. 𝑆𝑧𝑐𝑧𝑒𝑟𝑦, 𝑏𝑒𝑧𝑘𝑜𝑛𝑓𝑙𝑖𝑘𝑡𝑜𝑤𝑦, 𝑛𝑖𝑒𝑧𝑤𝑦𝑘𝑙𝑒 𝑝𝑟𝑎𝑐𝑜𝑤𝑖𝑡𝑦 𝑖 𝑏ł𝑦𝑠𝑘𝑜𝑡𝑙𝑖𝑤𝑦 𝑤 𝑘𝑢𝑐ℎ𝑛𝑖. 𝑀𝑖𝑎ł 𝑐𝑎ł𝑦 𝑝𝑎𝑘𝑖𝑒𝑡 𝑧𝑎𝑙𝑒𝑡, 𝑎 𝑑𝑜 𝑡𝑒𝑔𝑜 𝑛𝑖𝑒𝑧𝑤𝑦𝑘łą 𝑠𝑘𝑟𝑜𝑚𝑛𝑜ść. Ż𝑎𝑑𝑛𝑦𝑐ℎ 𝑤𝑎𝑑, 𝑐𝑖𝑒𝑚𝑛𝑦𝑐ℎ 𝑠𝑡𝑟𝑜𝑛 𝑎𝑛𝑖 𝑡𝑟𝑢𝑝ó𝑤 𝑢𝑘𝑟𝑦𝑡𝑦𝑐ℎ 𝑤 𝑠𝑧𝑎𝑓𝑖𝑒. 𝐽𝑒ś𝑙𝑖 𝑘𝑜𝑚𝑢ś 𝑛𝑖𝑒 𝑑𝑎 𝑠𝑖ę 𝑑𝑜𝑟ó𝑤𝑛𝑎ć, ł𝑎𝑡𝑤𝑖𝑒𝑗 𝑔𝑜 𝑧𝑛𝑖𝑒𝑛𝑎𝑤𝑖𝑑𝑧𝑖ć 𝑛𝑖ż 𝑝𝑜𝑑𝑧𝑖𝑤𝑖𝑎ć.

Współpraca recenzencka z Wydawnictwem Bookend