Służące recenzja

Jakoś długo nie mogłam przekonać się do słuchania audiobooków, zdecydowanie wolę czytać niż słuchać. Ale w końcu przy słuchaniu można robić inne rzeczy - to mnie przekonało. Koleżanka obdarzyła mnie plikiem mp3 zawierającym "Służące" - na dobry początek. No i zaczęłam słuchać - nie jest źle, ale co książka to książka.
Plusem "Służących" jest obsada lektorów - Anna Seniuk, Anna Guzik i Karolina Gruszka. Ta ostatnia jakoś niespecjalnie przypadła mi do gustu, ale pani Seniuk i Guzik były świetne - brzmiały jak prawdziwe murzyńskie służące :)

"Służące" to napisana z dużym humorem opowieść o segregacji rasowej i różnicach społecznych pokazana poprzez pryzmat czarnych służących i białych pań domu.
Akcja powieści umiejscowiona jest w latach 60-tych XX wieku w Jackson w stanie Mississipi.
Całość historii śledzimy oczami trzech kobiet - czarnych służących, Minny i Aibileen, oraz młodej, białej kobiety, panienki Skeeter.
Kontakty białych i czarnych ograniczają się do roli państwo-służba. To czarne służące są matkami i wychowują białe dzieci swoich państwa. Są kochane przez dzieci i same je kochają. Niestety, dzieci dorastają i często stają się takie same jak ich rodzice.Białe panie są zajęte spotkaniami, ploteczkami, fryzjerami, organizacją imprez, że wydają się bardziej zapracowane od swojej służby.
Wyjątkiem jest panienka Skeeter, przeciwniczka podziału rasowego, wychowana przez ukochaną służącą, Constantine. Kobieta wraca do domu po zakończonych studiach, źle czuje się w rodzinnym domu.
Postanawia napisać książkę, prawdziwą opowieść, o czarnych służących. Udaje jej się namówić kobiety do współpracy - razem obalają tematy tabu.

"Służące" to niezwykle głęboka i mądra książka napisana w dowcipny sposób. Stanowi doskonałe studium podziałów rasowych i różnic społecznych.
Ciekawa i zaskakująca, wywołująca śmiech. Pokazująca mądrość życiową czarnych kobiet i płytkie białe panie.
Fantastycznie skonstruowane i przemyślane w najmniejszych szczegółach sylwetki bohaterek sprawiły, że słuchałam powieści z wielką przyjemnością. I to zdecydowanie służące podbiły moje serce - szczególnie Minnie z jej "niewyparzonym językiem".
Podobało mi się :)