Szept recenzja

"Szept" Lynette Noni to nowa propozycja od wydawnictwa Uroboros z gatunku fantastyki. Na kartkach tej powieści poznajemy historię dziewczyny, która spędziła ostatnie dwa i pół roku zamknięta w celi tajnego podziemnego ośrodka, do którego została przeniesiona po tym, jak zgłosiła się do szpitala psychiatrycznego. Przez dwa i pół roku przeprowadzano na niej eksperymenty o różnym stopniu okrucieństwa, próbując zmusić ją do wyduszenia chociaż jednego słowa. Przez dwa i pół roku Jane Doe, czy Obiekt Sześć-Osiem-Cztery, nie odezwała się ani razu. Dziewczyna ma ku temu powody, gdyż cokolwiek powie, staje się rzeczywistością.

W pierwszej części powieści poznajemy jej codzienną rutynę, a także stopniowo odkrywamy powody nią kierujące. O ośrodku wiemy tyle, co ona - czyli zupełnie nic, przez co towarzyszy nam ciągłe uczucie niepokoju. Dotychczasowe życie dziewczyny ulega zmianie, gdy trafia pod opiekę Landona Warda, który w niczym nie przypomina pozostałych ewaluatorów. Dochodzi wtedy do pewnego wypadku, który prowadzi do ujawnienia mocy dziewczyny. Od tamtej chwili już nic nigdy nie będzie takie samo, a Jane Doe odkryje, że świat skrywa wiele tajemnic. O wiele więcej, niż sobie kiedykolwiek wyobrażała.

"Szept" to całkiem przyjemna lektura. Na początku nieco trudno było mi się w nią w gryźć, ale nie minęło dużo czasu, a książka ta z "ciekawej" zmieniła się w "nieodkładalną". Fabuła tej powieści nie jest zbyt skomplikowana. Można by wręcz powiedzieć, że opiera się na schematach dobrze nam znanych z literatury tego gatunku. W niczym to jednak nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie, dzięki temu kilka zwrotów akcji może naprawdę zaskoczyć.

Dużym plusem tej historii jest jej główna bohaterka. Jest to silna postać kobieca, która stawia czoła przeciwnościom losu. Jednakże nie robi w tego w standardowy sposób. Nie chodzi tu o niewiarygodne moce (które swoją drogą i tak posiada), lecz o jej nieugiętość i siłę charakteru. Nieludzkie eksperymenty nie dały rady złamać jej ducha, co więcej, dziewczyna wciąż ma w sobie wiele ciepła, którym potrafi dzielić się z innymi, kiedy uda im się przebić przez jej ochronną skorupę.

Pozostałe postaci również były interesujące, choć moim zdaniem było ich zbyt wiele, przez co nie sposób ich wszystkich bliżej poznać i polubić.

Jako studentka studiów lingwistycznych z przyjemnością śledziłam niuanse związane z pragmatyką językową, gdyż był to wątek bardzo dobrze poprowadzony. Nic więcej nie zdradzę, gdyż grozi to spojlerami, a to jest jedna z tych historii, o której lepiej nie wiedzieć zbyt wiele.

Podsumowując, nie jest to zbyt ambitna książka, ale jest dobrze skonstruowana, a do tego napisana dość prostym językiem. Fabuła, choć nieskomplikowana, potrafi zaskoczyć. I wciąga. A jak już wciągnie, to nie wypuści aż do ostatniej strony.

Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl